Gözlerinde Hiç Ölmedim Ki

Bir gün
Mavi umutlarý alýp
Gökyüzünü aðlatýrsam gidiyorum diye
Sakýn beni öldü bilme ey yâr..
Bedenim, ayrýlsa da ruhumdan,
Ben hic ölmeyeceðim varlýðýnda...
Aldýðýn nefeste,
Gülümsediðinde gamzelerinde,
Hep " sana " yaþýyor olacaðým...

Uzaklardan her gece,
Yýldýzlarý taç yapýp geleceðim..
Ilýk meltemlerle sarýlýp
Koynuna Cennetin gülleri sereceðim.
Ne olur öldü bilme beni ey yâr.
Baktýgýn her yerde seninleyim...
Gececegin yollarý gözyaþlarýmý yýkayýp
Ayaklarýnýn altýna uzatacagým bedenimi...
Ve bir gün sen aglarsan
Kirpiklerin bir an evvel kurusun diye
Gözlerinin neminde yakacagým yüregimi....

Bir kez bile
Üþümüþ ellerimi tutamayacaksýn..
Bir kez bile
Umut kokan yüreðimi dokunamayacaksýn...
Sabret ey gönül,
Semaya kaldýr yüzünü..
Ben ve kücük kýzýmýz
Sana gülümsüyor olacaðýz yýldýzlarýn arasýndan...

Dilimde bestelenmiþ türküydü saçlarýn...
Cenneti hayal ettirirdi o bakýþlarýn...
Ve hep umut kokardý avuçlarýn...
Ve þimdi aðlama zamaný degil ,
Gülümse ne olur...
Topraðýmý ýslatmasýn yaþlarýn.
Bir avuc gülüþünle ýsýnýrým ben.
Karanlýk düþerse de yüreðime,
Sen unutma ki;
Gözlerinde hiç ölmedim ki...

23.05.2006
Sosyal Medyada Paylaşın: