Birgün bir marangoz çýktý karþýna
Kaba bir iþçiliðe tabi tuttu
Bilmedi narin bir manolya olduðunu
Birgünse bir ressam seni karaya boyadý
Zifirinin altýnda renklerini görmeden
Bu renklerden düþler kurulacaðýný bilmeden
Düþünür olduðunu sanan
Sadeliðini ellerine almayý denemedi
Su üstünde yüzenlerin gerçekliðine inançtan gitti
Ne aþklar senin aþkýný hafife aldý da
Kendini aþkta usta sandý
Öðrenemedi ellerine sadece yalnýzlýk kalacaðýný
Kimisi de yeller olup esti dolaþtý saçlarýnda
Meltem oluþunun güzelliðine kapadý gözlerini
Sarhoþluða ilk adýmý deðdiremedi
Hangi yürek senle eþ olabildi ki
Korkudan korkmanýn en güzel olduðunu
Anlatmana fýrsat vermedi
Kaçan tabanlarda nasýr tutmuþ hislerle
Yalancý sözler tahta oturdu
Sen de öðrenemedin ya
Deli oldun haline
Býrak herþeyi dön kendine
Ve
Ýnan kendinden baþkasý bilemez deðerini
Büyük sensin
Bende büyüyensin
Ama bana hiç aðýr gelmezsin
Taþýrým en güçsüzlüðümde bile
Yeter ki deðiþme...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.