Baþlamak lazým hayata,
Susarak yürümek gerek bu yollarda.
Bir bebeðin dünyaya ilk bakýþýnda,
Aðlamakmý gerekirdi, herdefasýnda.
Güneþ hergün parýldayarak doðduðunda,
Þaþýrmakmý gerekir battýðýnda.
Yýldýzlar yol gösterir karanlýkta,
Gördünmü oda kaydý en sonunda.
Umutsuzum, umutsuzsun ve umutsuzlar.
Ýþte hayat hep böyle yapar.
Solan gülün arkasýndan aðlar.
Yeri geldiðin de karalar baðlar.
Mutluyum derken nefreti kalbine sokar.
Ne yazýk ki her zaman isyankar.
Rahat býrakmaz insaný canýný yakar.
Susma, elbet birgün güneþ doðar.
Aðlama dur, bak biraz hayata,
Rahat býrakmadý deþilmi gözün hep yaþta,
Ama unutma güzelliklerde var bu hayatta,
Sen dersin ki özgürlüðümü bulurum bu toprakta,
Neþeni bulursun küçük bir parkta,
Ýsyan etmek isterke hayata,
Hayata baðlanýrsýn mahsum bir aþkla,
Düþünürsün elbette, yaþamalýmý bu hayatta?
Arar bulursun cevabý bir anlýk mutlulukta,
Evet yaþamak istiyorum bu hayata.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.