Bu resmi çizerken Ellerim küskün, renkler sönüyor Kýrgýn dokunuþlarýmda þekilleniyor çizmece Sessizce soluyorum Boyanmadan…
Bu þarkýyý dinlerken Hislerim bezgin, notalar bitiyor Baskýn susmalarda ölüyor eðlence Aniden son buluyorum Baþlamadan…
Bu kenti gezerken Dizlerim yorgun, gölgeler sekiyor Bitkin adýmlarýmda çoðalýyor söylence Karanlýk sokaklarda kayboluyorum Dolanmadan…
Bu adý söylerken Dillerim tutkun, gizler susuyor Dalgýn bilincimde týkanýyor bilmece Hep seni buluyorum Sorulmadan…
Bu aþký yaþarken Güllerim solgun, duygular kaçýyor Çýlgýn arzularýmda tutuþuyor gece Usulca kül oluyorum Yanmadan…
Bu ömrü geçerken Yýllarým suskun, heyecanlar batýyor Ölgün yüreðimde kanýyor o iki hece Yavaþ yavaþ yok oluyorum Yaþanmadan… Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet ARSLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.