usul usul solan sonbahar günü güzel,mavi gökyüzü ýþýklý.. ölmekte. hangi soluþ böylesine görkemlidir. hangi bitiþ hangi son nefes...
bitiþi kaçýrmamak için onlarca yüzlerce göz hayran hayran Salacak’ta, ellerinde bir avuç çekirdek ayak bileklerine kadar çekirdek çöpü içinde memleketini çok sevdiðini iddia edebilir hatta anlatabilir yaþanmýþlýðý kahramanlýðýný kendi çöp daðý içinde.
baktýkça yaþadýkça ölüþüne biten günün tanýklýk ettiðini pek de düþünmeden kendi ölüþüne de ..
yoksul evlerde uzayan karaltý geçmeyen üþüme, nemli duvarlar solgun beyaz ucuzundan bir ýþýk erken baþlayan gece. kapanan perdeler çarcabuk,
aklým, rastgele topluyor kancasýna ne takýlýrsa düne ait. savruk,darmadðýn.
ne kadar umutsuzum bilemezsin ne kadar uzaðým yeni bir dünya yaratmaktan acýkmayý türkü söylemeyi þiirleri bile unuttum ihanet edip o günlere bir tek....
sabahlarý sevmeli oysa insan koþarken dolu dizgün atlar gibi aydýnlýk kuytu karanlýklara ne çok özledim bilemezsin daha güzel daha insanca daha gülen sabahlara uyanmaya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sonbaharımsın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.