Kuduracak öfkeden gökte yýldýz, yerde su Ölümü andýracak ýstýrabýn korkusu Kaçacak matem ile gözlerimin uykusu Emsalsiz bir sükûta bürünecek dudaklar…
Anýlar yüreðime bu an hüzün ekecek, Zaman dik dallarýmý hasret ile bükecek Ellerim suretimin tetiðini çekecek Öksüz kalacak yalnýz ve karanlýk sokaklar.
Sen benden kýskanýnca simsiyah kakülünü Dünden kalma bir umut süsleyecek her günü. Uslanacak sevdanýn dert hükümlü sürgünü; Saracak dört yanýndan ruhumu hýçkýrýklar…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Köksal Akar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.