SENİ SEVİYORUM

Sana uzak kentlerden birinde zamanýn bir yerinde seni ve senli günleri anýmsattý akþam güneþi...

Onca zamanýn üstünde eskimeyen bir düþüncesin þimdi

Ýnsan her gün anýmsar mý ayný gözleri

SENÝ SEVÝYORDUM ve senin haberin yoktu

Saçlarýný izliyordum uzaktan, kulaðýnýn arkasýna düþüþü ve burnun, herkesten baþkaydý iþte...

Güldüðü zaman yukarýya bakardý;

Yukarý kalkan baþýn ve gülen gözlerin vardý...

Ne güzeldiler sen bilmiyordun...

BEN SENÝ SEVÝYORDUM...

Kalbime sýðmýyordu aklýmdan geçenler

Duvarlara, vitrin camlarýna, kaldýrýmlara çarpýyordu

Geri dönüyordu, çoðalarak

Senin sesini duyduðum masalarda erteliyordum her þeyi, her þeyi erteleyiþim oluyordun

Kalp aðrýsý oluyordun,

Birlikte soluduðumuz sokak isimleri oluyordun,

BEN SENÝ SEVÝYORDUM

Mevsimler deðiþiyor ve büyüyorduk,

Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alýyorduk ve bazen tekin olmayan sularýn üzerinden atlýyorduk

Cesurduk...

Ufuk çizgisi maviydi, gün batýmý hep turuncu ve kýrmýzýydý bütün karanfiller...

Ben SENÝ SEVÝYORDUM sen bilmiyordun...

Sevinçlerim oluyordun arasýra sen hiç bilmiyordun

Sonra herhangi biri oldun, bütün sevinçlerim bittikten sonra

Yaðmurlar yaðdý, serin haziran akþamlarý

Derken bir gün uzaktan gördüm seni...

Saçlarýn bana inat baþýn her seye meydan okuyarak iþte yine ayný

Kalbimi acýttý her zamanki gibi...

Deðiþtik sanýyordum ve sen yine bilmiyordun

Þimdi bunlarý anlatsa sana birileri kim bilir yada boþ ver bilme en iyisi...

Sosyal Medyada Paylaşın: