Sensizim, Odamýn soðuk duvarlarý ve ben aðlýyoruz; Sebepsiz ve bir o kadar çaresiz… Bir fýrtýna esiyor aðaçlarý koparýrcasýna topraðýndan, Ve kar yaðýyor dýþarýda, Yeryüzüne kefen olmuþçasýna. Bir kuþ çýrpýnýyor dýþarýda, Çabalýyor uçmak için amansýz fýrtýnada. Ve ben çýrpýnýyor çabalýyorum gelmek için sana… Sanma korkunç bir fýrtýnanýn yarattýðý, Ürkütücü uðultular tutuyor beni. Sanma duygularým kasýrgalardan zayýf, Bir kuþ kadar suskun ve masum sanma… Þimþek olur korkuturum fýrtýnayý, Volkan olur patlar, Yýrtarým topraða kefe olan karý. Ama yok iþte cesaretim, Bu ne aþkýmýn suçu ne de senin…
Sensizim, Oturduðum bir kuru sandalyem ve Ben, Bakýyoruz tavana boþ gözlerle… Ne kadar boþ olsa da bakýþlarým, Hep Sen varsýn gözlerimde. Dalýyorum derin hayallere; Yanýmdasýn sanýyorum, Benimlesin… Hayaline kapanmýþ gözlerimi açtýðýmda, Þimþekler çakýyor beynimde. Ýsyanlar kopuyor yüreðimde… Yoksun!... Nerdesin ?... Aðlýyor duvarlara vuruyorum, Ýntikam alýrcasýna… Sonra… Sonra, Yýkýlýyor yumrukladýðým duvarlar üzerime, Kýzýyorlar bana; “- ne duruyorsun, gittt !… Kavuþ sevdiðine!...” Sanma duvarlara yenik düþüyorum… Ama olmuyor iþte! Pranga vurmuþsun ayaklarýma, Ya çatarsan kaþlarýný, Salarsan ok olmuþ kirpiklerini üzerime diye,
KORKUYORUM…!!!
Sensizim, Her seni götüren gecemin ardýndan bakarken, Sensiz kalýyorum yine. Ve sessiz bir o kadar da, Tutmaya çalýþýyorum gözyaþlarýmý. Olmuyor… Sanma çocukluðumdan, Dayanamayýþlýðýmdan sanma!...
Ama söz geçer mi bulutlara, Laf dinler mi hiç. Yaðdýracaksa yaðmuru, Koparacaksa fýrtýnayý, Kim ne diyebilir ki ? Çaktýrýr þimþeklerini, Bakar þöyle bir karanlýða, korkuturcasýna. Ve sonra söndürür bir bir ateþleri… Bir benim ateþim kalýr içimde. Bir beni söndüremez sensizliðimde yaðmur damlalarý.
Çünkü; Her gidiþinde geliþine hazýrlarým kendimi, Her þeye raðmen çöker üzerime gökyüzü. Ýzin verme çýk önlerine, Ama olmuyor iþte. Geceler acýmasýz ve sen pranga vurdun ayaklarýma. Kesiliyor ayaðýmda yollar…
Sensizim, Elimde asi bir sekiz atar, Ve üç-beþ þerefsiz kurþun, Gözünü kan bürümüþ hasretimin. Art arda ateþ ediyorum, Öldürdüðüm sensizliðime. Ama durmuyor, Taki sen dönünceye kadar sensizliðin kalp atýþlarý…
Oysa, Oysa sen dönünce, Senin olmayýþlýðýnda canavar kesilen hasretim, Uysal, masum bir çocuk oluyor varlýðýnda…
En gücüme gidense, Varlýðýnýn son bulacaðý vakti beklemek; Sanki idamýný bekleyen mahkum misali. Sinirleniyor elimdeki silah, Sabýrsýzlanýyor çýlgýnca çektiðim tetik; “-Hadi vursana öldürsene onsuzluðu” diyorlar. Ama sensizliðe kurþun iþlemiyor ki, Karanlýðý bile sekmeyen kurþunlarým, Öldüremiyor, yýkamýyor yere sensizliði…
YENÝLÝYORUM HER DEFASINDA, BU NE SENÝN SUÇUN NE DE BENÝM.. SUÇ KURÞUNLARIN…
ÝÞLEMÝYOR YOKLUÐUNA…!!!
Yine sensizim, Hani tutmuyor ya ellerini ellerim, Hani bakmýyor ya gözlerine gözlerim. Ýsyankar oluyor beynim, Beddua ediyor bana…
Öylesine hasretim ki sana; Ellerim, Bir kadife yumuþaklýðýndaki ellerini, Gözlerim, Yýldýzýmmýþçasýna parlayan gözlerini arýyor. Ýnan kutup yýldýzýný seyrediyorum yokluðunda; Belki dindirir sensizliðin acýsýný, Ve belki unutturur gözlerini diye…
Sonra… Sonra, kara bir delik yutuyor beni, Kayboluyorum sensizliðin boþluðunda yine. Yeniden isyankar oluyor beynim. Ne olursa olsun “-Sabret” diyor kalbim…
AMA YOK ÝÞTE SABRIM, SAHÝP OLDUÐUM TEK ÞEY. SANA OLAN “AÞKIM”…
“_ Seni Seviyorum!... Seni Seviyorum!... Seni Seviyorum!...”
Ýbrahim ALTIKULAÇ “Senin Uðruna”
Sosyal Medyada Paylaşın:
senin uğruna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.