İntihar eden sular
Sebe Melikesi’ne
Feleðin boynuna taktýðý renkli fularý
Islatýyor saçlarýndan dökülen yaðmur sularý
Zelzeleler baþlýyor kalbimin çarptýðý yerden
Zaman gözlerinde çaðlýyor birden
Ne senden geçiliyor Sebe, ne de serden
Denizler ki nehirleri biriktirdiðin teþtindir
Kimse bilmez damarýmda tepinen ateþindir
Gözlerini kapasan, gece oluyor gündüzlerim
Bir lahit kadar sessizleþiyor denizlerim
Bir çift kýrlangýç havalanýyor yuvasýndan
Gözlerini açtýðýn yerden baþlýyor zaman
Seher yeli gibi öpürken dudaklarýmý
Al bir renk kuþatýyor yanaklarýmý
Bakýþlarýn topraðýma atýlan tohum gibiler
Senden doðru geliyor esen meltemler
Saçlarýna koþuyor bütün yaðmurlar
Hoþ kokun da olmasa ne kokar baðlar
Soluðunla sinen dað gibi kalkýp iniyor
Süleyman’ýn sallanmaz denilen tahtý sallanýyor
Hüthüt kanat çýrpamýyor tebessümünden
Yýldýrýmlar düþüyor düþmez denilen yerden
Topal karýncalar dört nala koþuyor, toz kaldýrýyor
Susturulamayan ne varsa hepsi dilini yutuyor
Birden silikleþiyor alýn yazým, kayboluyor defterden
Orada yazmayan þeyler geçiyor içerimden
Eðreti bir bakýþýn katili olmak istiyorum
Ýçimdeki çocuðu artýk doðurmak istiyorum
Dinle beni Sebe!
Dinle ki dinlediklerin huzur buluyor
Gözlerin nemlense, göklerim aðlýyor
Bir baþka yükseklikten intihar ediyor sular
Bilmeyenler bu intiharýn adýný þelale koyuyorlar
Bilseydi güzelliðini
Süleyman tahtýný býrakýrdý, bahtýný yapardý
Çiçekler kokunu bilseydiler
Senin gibi olmak için topraktan ömür içerdiler
Yýkýlan bir putla kaybolamaz senin adýn
Bir puta tapmak olsaydý muradýn
Sen tahtýný putlara vatan yapardýn
Bir ay doðardý zincirlendiði daðýn ardýndan
Ne kadar kötü varsa
Hepsi firar ederdi masalýndan
Nikahsýz bir bahttýn bende Sebe
Biz fýsýltýnýn baþka kulaklara firarýydým ben
Acý bir çayýn demi kaçardý gözlerime
Soluklaþýrdý ufuktaki mavi
Saklanýrdý þems eksikliðinden
Bulutlarýn gökyüzüne isyaný baþlardý
Bilmem ki sende güzel olmayan ne vardý
Mavi gözlüydü senin dilencilerin
Ah Sebe! vücudumda geziniyor ellerin
Sen ki Havva’nýn kýzýsýn, Adem’in gelini
Senin ülkende aþýklara ayrýlýktan söz kesilmezdi
Kayýt altýna alýnamayan yüreðin vardý senin
Hýçkýrarak aðlasan Nuh Tufaný’ný yaþar zemin
Gözlerin gülsün Sebe!
Gülsün ki aðlatanlar iflah olmuyor
Gözlerin nemlense, göklerim aðlýyor
Yakýþmýyor sana aþk ocaðýnda kýt kanaat yaþamak
Mayýþýp kalmak bir türlü taþamamak
Bütün pýnarlarýn kaynaðý olan yerde, suyla kavuþamamak
Leyla ancak sözün ýzdýrabýydý
Adem ile Havva’ya verilen aþkýn yasaðýydý
Mecnu’nun bir adý vardý, aþkýn taslaðýyla yaþardý
Sen bir türlü susturalamayan avazdýn
Bakýþlarýnla aþký çaðýrýrdýn
Asýl aþký sen yazardýn
Sen gülünce ateþ böcekleri ýþýðýný gözlerinden çaldý
Seni görenler yandýkça yýkanýrdý, yýkandýkça yanardý
Sen susardýn, onlar da sussalardý toðraðý duyarlardý
Konuþ isterlerdi, bilmezlerdi ki sen konuþursan
Dilleri bir daha konuþamazdý, pas tutardý
Senin uyuduðun geceler, zeminin gözleri kör kalýrdý
Çoðalan ne varsa, azalmaya baþlardý
Gereðinden fazla açýlan gözkapaklarýn vardý
Iþýk hüzme hüzme sýzardý
En uzun körlüðünü yaþamýþým gönlümün
Ýmbiðimden sýzmaz oldu soluklarým
Çeperlerini yaktý göðüs kafesim
Meneviþli ellerin yoktu
Aynalar olduðundan güzel göstersinler diye
Fazla mesai yapmazdý ustalar
Tebessümün son nefesten önce verilen þerbetti
Sensizlik gurbet içinde gurbetti
Nazarlarýný kaçýrma Sebe!
Kaçýrma ki vazgeçtiklerin çabuk tükeniyor
Gözlerin nemlense, göklerim aðlýyor
Ýnsan gibi yaþardýn herþeyi, hakkýylaydý soluklarýn
Bu sebeple senin kýsa özgeçmiþini anlatamazlar
Mertliðin bozulmadýðý zamaný yaþýyordun
Barut kokusunu bilmezsin sen
Senin zamanýnýn siyahlarý, þimdiki beyazdan daha beyazdý
Göðsünü gere gere yürürdü yiðitler
Sýrtýndan hançerleyecek kadar kalleþ olmamýþtý insanlar
Saklayacak bir þeyi yoktu kimsenin
Fýsýltýyla söylenmezdi hiç birþey
Saate gerek duyulmazdý
Saatler seni vururdu
Dalgalar saçlarýndý senin
Martý çýðlýklarý kaynardý kulaklarýmda
Sen kýyýlarýmdan gidersen martýlar denizlere küserler
Sýrtý toprak kokan emekçiler, aç kalmaktan korkarlar
Bir damla düþecek olsa gözlerinden, boðulur yeryüzüm
Sen geleli beri, bronza çaldý tenim
Yokluðunda hangi varlýða açýlýr ellerim
Beni bir baþýma býrakma Sebe!
Býrakma ki býraktýklarýn ýrak oluyor
Gözlerin nemlense, göklerim aðlýyor
Son çirkinlikte tükeneleli çok olmuþtu
Barudi bakýþlar karanlýklarda patlamýþtý
Ýçinden ýrmaklar akan gözlerin vardý senin
Kuruyan dudaklarýmý sulardý
Gönülleri taþýmak en büyük hicretti
Hayalin bittiði yerde esaretim baþlardý
Yýldýrýmlarýn sýk düþmediði bir tenin vardý
Dualarla korunurdu barýnaðýn
Sen giderken hasretini býrakýrdýn zindanýma
Çýngýraklý patikalarda yorulur, düþerdim
Ganimet diye paylaþýlýrdý, bana býraktýðýn sevgi þehrim
Sen giderken yokluðuna mahkum olurdum ben
Tutuklanýrdým hiç günah iþlememiþ en temiz yerimden
Avcý hikayelerinde vururlardý beni,
Seni en çok seven yerimi leþ kargalarýna verirlerdi
Kuþatmaný benden kandýrma Sebe!
Kaldýrma ki unuttuklarýn helak oluyor
Gözlerin nemlense, göklerim aðlýyor
Yanýbaþýmda olunca istediklerim
Hayallerimle sefere çýkmýyorum ben
Neresinden yakalarsam yakalayayým hayatý
Necati bir gayret oluyor tutunuþum
Sen ýsýtan bir rüyasýn Sebe!
Ondördünde durdurmuþsun zamaný
Kameri bir durgunluk var sende
Varlýðýnda yedi iklim yaþýyor insan
Sana alýþýklýðým alnýma yazýlý taþ bir baskýdýr
Gizli serzeniþlerim
Yanaklarýmý kendimi ele vermesin diyedir
Yokluðun yokluðum oluyorsa, varlýðýna mecburum
Yokluðuna gönülsüzüm
Üzerinde umutla yürünmeyen kaldýrým kadar amaçsýzým
Ýçimi sýzltýyor gönül sýzým
Doðurgan topraklardan gelmiþim ben,
Ýçimde büyütmeliyim köklerini
Bir su sesine nice yalvarýþlarým var
Yýldýzsýz gecelerimi saymýyorum ömürden
Bana öyle bakma Sebe!
Bakma ki mahzun baktýklarýn viran oluyor
Gözlerin nemlense, göklerim aðlýyor
Vebalý nehirlerin akýttýðýnýn
Vebalini yüklemesinler omuzlarýmýza
Yeni bir serüven omuzlayacak gücüm yok artýk
Bizim nehirlerimiz saçlarýndan doðardý
Koy’una zincirli donanma gibi, ellerimi baðlamýþlar saçlarýna
Hangi çýðlýk kýrar zincirlerimi, hangi yel savurur yamaçlarýna
Kýpçak yiðitliðime tatar sarhoþu bakýþlarýn var
Uzattým bileklerimi, beni ancak kelepçe anlar
Anlardým ki varsýn, aþikarsýn
Ýstesen abad eder, istemezsen yýkarsýn
Karanlýklar gündüzde uyuyup kalsa
Biraz daha uzun yaþardý sevdalýlar
Sevda yolu ne kadar darsa
Bu yolda yürüyenler kabýna sýðamýyorlar
Kimse özgürlüðümün farkýnda deðil
Gökyüzü mavisi uçurtmamsýn benim
Bir elim sinenden nem toplar
Bu suskunluðum sebepsiz deðil
Gözlerim tebessümlerini devþirme derdindedir
Eþiðinde bekletme beni, mahzun bir derviþ gibi
Tebessümüm ümidimdendir, sanma murdýna ermiþ gibi
Bana nazlý nazlý bak Sebe!
Bak ki baktýklarýn çoðaldýkça çoðalýyor
Gözlerin nemlense, göklerim aðlýyor
Soluyarak toplamýþsýn, tüm güzellikleri sinene
Son soluðunda çaðýrdýn beni, kevser akan dudaklarýnla
Alaca bir günün sonunda, kavuþmak kilitlenircesine
Kapkara lekelerinden arýnmak ayrýlýðýn
Çözülmeye yüz tutmuþ sorular gibi basitleþmeden
Sarýlýp kalmak bedenine, oynaþmadan, elleþmeden
Sebe ben biz aziz deðilim
Çekip gidenden geriye kalan bir iz deðilim
Çölde uyku tutmayan bir bedeviyim ben
Sahra ateþinin en gür aleviyim ben
Ýstemem vermesinler Süleyman’ýn tahtýný
Yeterki bana versinler öpmüþ ölmüþ bir insanýn bahtýný
Ölüm aðýtlarý söyleyemeyen tek þair benim
Doðmadým ki daha, ölümü nerden bileyim
Kandýrýyorlar seni Sebe
Bütün diþ aðrýlarý Leyla’dan kalmadýr
Diyemedikleri zonklatýr insaný
Kavuþamayanlarý da beyaz kefenliyorlar
Birazdan boþaltýrým sana beklettiðim mahzenlerden
Mayýþmýþ gönül çýðlýklarýmýý
Fallarý sevmem ben
Seviyor, seviyor diye koparabilmeliyim yapraklarýný papatyanýn
Ýtimalli hesaplar bana göre deðildir
Ýçimdeki köklü bir sevdadýr ne efsunludur ne de yeldir
Bana gülücüklerini yolla Sebe!
Yolla ki gülümsediklerin huzur buluyor
Gözlerin nemlense, göklerim aðlýyor
Usul usul seveceðim seni usülünde
Yüzeyinde parlayacak denizin dibinde ne varsa
En dibe saklanma gereði duymayacaký inci mercanlar
Býyýðý yeni terlemiþ bir genç
Hayallerinden aklanma gereði duymayacak
Ah Sebe! Bir kez düþünde aðýrlandým,
Benim bütün kazancým bir düþ busesi oldu
Görsen ne hesaplar veriyorum
En masum yerimden hançerleniyorum Sebe
Sayende kazancýmdan daha çok bedeller ödüyorum
Sebe!
Sen kollarýma yatan bir çocuk oluvereceksin birden
Yanaklarýndan öpeceðim kimseler iþkillenmeden
Bana masumluðunu sakla Sebe!
Sakla ki sakladýklarýn kýymetli oluyor
Gözlerin nemlense, göklerim aðlýyor
Bekir Kale Ahýskalý
05 Ekim 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.