Korkardım Aşktan Söz Etmeye

Fenerbahçeli’ye
Bir þehri yaðmalar gibi ýssýz kalýnca ruhum
Yaðmurlar daðlara çýkar, bulutlar uzun
Karanlýk düþer suya, güneþ uymuþ ona
Gözlerin uyumak bilir, rüzgâr usul vurunca
Ve ben
Aþktan söz etmemiþken sana.


Tren raylarýndan geçer günler, kâh uzun kâh kýsa
Havaya attýðýn taþ düþer, sapanda vurulunca
Toprak aðlar mý aðlar; yer çatlar mý çatlar
Topuklarýn düþünce suya
Ve ben
Aþktan söz etmemiþken sana.


Geceyi almak gibi koynuna, yalnýz kalýnca
Nasýl yolun bulur âþýk, gözleri uykuda
Ellerim, ellerinde huzuru bulunca
Gök yeþerir, yer yeþerir, aðaç yeþerir
Ve ben
Aþktan söz etmemiþken sana.

Irmaklar çaðlar, kulaðýný eðince arza
Gözler aðlar, ellerin uzaklaþýnca
Baþým aðýr gövdeme, ayaklarým yük
Ben ki taþýmamýþken seni alnýmda
Ve ben
Aþktan söz etmemiþken sana.

Parmaklarýn gelir geçer, penceremden
Perdeler gölgen,
Havada sis, siste kurt ulurken
Ben ki yýllarca hasretim
Ve ben
Aþktan söz etmemiþken sana.


Tenin, memnun olmamýþ dünya
Saçlarýný rüzgâra göre taný
Gözlerin aþkýn en yakýn tanýðý
Vurun kelepçeleri gözlerime
Ve ben
Aþktan söz etmemiþken sana.

Küçük çocuk top oynardý bahçede
Hayalleri vardý uzanýnca gecede
Hangi parmaðýn çizdi, bu iþkencede ne?
Aþkýn ruhumda körebe
Ve ben
Aþktan söz etmemiþken sana.


Mum gibi eriyip de ruhumda kelimeler
Çarmýha mý geriliyor bedenim
Çakmak gibi tüterken tüneller
Ellerin gelir geçer
Ve ben
Aþktan söz etmemiþken sana.






II
Kirlenmiþ dünyanýn bir ucundan bak
Gözleri ellerin kadar çapak
Hangi tene deðsem iþkence
Eðil de çocuk gözlerime bak
Ve ben
Aþktan söz etmeye korkardým.

Tozlu pencerelerinde sinek atýðý
Poker deðil, piþti desen deðil
Bu kasvet hangi aþkýn artýðý
Ölmüþ çocuklarýn çýðlýðý
Ve ben
Aþktan söz etmeye korkardým.

Þehirler bombalanýrdý, rüya deðildi
Baþ üstünde baþ olmazdý
Sapla saman deðil rüzgârýn savurduðu
Eller ve kollardý
Ve ben
Aþktan söz etmeye korkardým.

Dilenciler uðrardý köþedeki meyhaneye
Kediler, kasaplarýn önünde dolanýrdý.
Kadýnlar, usulca dönerdi sokaðý.
Kuþlar, olgun aðaçlara uðrardý.
Ve ben
Aþktan söz etmeye korkardým.


III
Güneþe ulaþmaktý insanlarýn umudu
Gönlüm güneþlerle doluydu.
Gözlerin fener olurdu
Balýklar havada uçardý.
Ve ben
Aþký almazdým aðzýma.

Bulutlar, sýcak günlerde yorgandý.
Aðaçlar, yeþiliyle çýkagelirdi.
Çocuklarýn üstünde elbise
Annelerin ellerini tutardý.
Ve ben
Aþký almazdým aðzýma.

Sigara içerdi babalar, kimi akþamlar
Kamýþlar daha adam olmamýþtý.
Çilingir sofrasýnda Abbas,
Aþklar, bir masaldý.
Ve ben
Aþký almazdým aðzýma.

Beton duvarlarý vardý evlerin
Aðlamak haramdý.
Sesleri vardý kelimelerin
Kuþlar bile anlardý.
Ve ben
Aþký almazdým aðzýma.


IV

Gece sendin, gündüz sen
Adým sendin, sende ben
Þehirler sana çýkardý
Trenler sende durur
Ve ben
Aþký bilmezdim böyle.

Aðaçlar sen kokardý,
Kediler sen konuþurdu
Bir dilim ekmekle
Sen diye doyardý.
Ve ben
Aþký bilmezdim böyle.

Yýldýzlarýn uðrak yeriydi gözlerin.
Güneþ, uyandýn diye doðardý.
Gece, sen uyudun diye karanlýk
Ýnsanlar sus pus olurdu.
Ve ben
Aþký bilmezdim böyle.

Saçlarýn havalansýn diye eserdi rüzgâr,
Irmaklar, sen geldin diye çaðlardý.
Daðlar, yürüyesin diye eðerdi baþýný
Kuþlar da neþe taþýrdý.
Ve ben
Aþký bilmezdim böyle.

V
Þimdi oturup hayatýn kenarýna
Yýrtmak vakti anýlarý.
Sýðýnýp gülen simana
Unutmak var hatýralarý.

Ne doðan gün sendin,
Ne de yaþama sevinci
Yýkýldý içimdeki bendin
Neþe, hüzne erince.

Vakit geçti sevgili
Gel, yorma kendini.
Sakla içinde kederi
Balýklar, güzel yerini saklayacak.


M.S./2010
KAHRAMANMARAÞ























Sosyal Medyada Paylaşın: