AH BABAM AH

kaldýrýp ta baþýný etrafýna baksaydýn,
oglum,kýzým ve yavrum diye sarýlsaydýn.
kadehlerde mutlulugu boþ yere aramasaydýn,
yürekteki sevginle baþýmý okþasaydýn.
anlatsaydýn derdini, ben eriþkin olunca,
yýllar yýlý uzakta neden hep kaldýn baba.
diger bbalar gibi hiç yanýmda olmadýn,
oysaki ben sevgimi hep içimde yaþattým.
gerek okul çagýnda ve diger hayatýmda,
þi,þelerden kurtulup bana b akmadýn baba.
bir kelime söyleyip,neden yol göstermedin,
yýllar yýlý uzakra neden hep kaldýn baba.
anlatmadýn derdini, þiþelere sarýldýn,
hadi anam cahildi,bizler senin neyindik
þiþeler hep tükendi servetin elden gitti,
varlýk içinde yoklugu,neden hep çektin b aba.
küçük bir çocuk geldin,sýrlarýnla gömüldün,
ALLAHIM rahmetini senden hiç esirgemesin,
hala içimde bir kor,hala hasretim sana,
sana sevgim bitmedi, hiç bitmeyecek babam.






atilla durukan


yazarken agladýgým ender þiileden birisi
Sosyal Medyada Paylaşın: