Evrenin Aşıkları 1

|Güneþ, Dünya ve Ay|

Evrenin en büyük aþk masalýný bilir misin sen?
Hani Güneþ ve Dünyanýn yaþadýðý o koca aþk…
Ha bir de ay var!
Bilmezsin sen…

Milyonlarca yýl önce baþladý onlarýn sevdasý…
Koskoca kainatta sanki Dünya’dan baþka güzel birisi yokmuþ gibi Dünyaya vurulmuþtu evrenin yakýþýklýsý Güneþ efendi.
Lakin Ezel ve Ebed Sultaný’nýn deðiþmez yasasý ya bu…
Kavuþamazlardý birbirlerine.
Dünya yörüngesini deðiþtirse ahenk bozulacak, insanlar yok olacak…
Güneþ Dünyaya yaklaþsa her yer cehennem olacak…
Bu yüzden hep hasret kaldýlar birbirlerine ya.
Belki de bu yüzden hala bitmeyen tek aþk onlarýn ki ya…
Dünya, Güneþe kendini belli etmek için hep etrafýnda dönermiþ…
Güneþte ýþýðýyla dünyayý süzer, öylece severmiþ…

Ve bir de Ay…
Evrenin en delikanlý çocuðu…
Güneþin de kadim dostudur hani.
Venüsten çok severmiþ Dünyayý da dostu için ses edemezdi Ay.
Dünya da Güneþte bu durumun farkýndadýr lakin…
Aya ses etmeyen Güneþte Dünyaya yakýn olduðu için kin beslemeye baþlamýþ dostuna…
Ay ise hiç karþýlýk vermez…
Dünyayý içinden sever, Güneþten, dostundan vazgeçmezdi…
Fakat içinde ki aþk gittikçe büyüyordu Ayýn.
Bu yüzden bazen kendini tutamaz Güneþ ile Dünyanýn arasýna girerdi sýrf Dünya beni görsün diye…
Güneþin önünü kapatýnca ýþýksýz kalan Dünya hüzne boðulur çevirirdi yüzünü Aydan…
Güneþ tutulmasý derler bu vakaya…
Kimse bilmez iþin aslýný…

Aydan soðuyan dünya, onsuz da yapamaz aslýnda.
Sanki ona da baðlýdýr bir tarafý.
Güneþle arasýna girince ay, dünyada dayanamaz ay ile güneþin arasýna girerdi.
Ay, eðer baþýný kalýrmýþ karanlýkta, dünyanýn gölgesinde…
Kimse bilmez iþin aslýný… Ay tutulurdu dünyaya…
Bu acýya daha fazla dayanamaz ay…
Ve alýr baþýný gider…
Kadim dostu güneþi býrakýr fakat onun için bir sevdaya düþmez…
Dünyaya da aldanmaz…

Gecelerin si mgesi olur o vakitten sonra…
Karanlýkta, kara sevdalýlarýn sembolü olur…
Güneþ ve Dünya, ebediyete kadar hep böyle devam edecektir aþklarýna da…
Onlarýn hazin sonunu kendileri de bilmez aslýnda…
Dünya bir gün güneþin içine düþünce yanacak aþk ateþiyle…
Güneþ sevdiðini öyle yanar görünce, durur mu hiç…
Kavrulacak o da kendi ateþiyle…
Ay ise dýþarýdan bakacak bir süre…
Dünyanýn ve kadim dostu güneþin sessiz çýðlýklarýnýn ardý sýra gidecek nar-ý aþka…

O gün kýyamettir aslýnda…
Bu yüzden sevgi garip ve kutsaldýr belki…

Sen bilmezsin bu masalý…
Kimse bilmez aslýnda, yabancý!
Aþk, sandýðýn, gördüðün gibi iki günlük evcilik oyunu deðil…
Þimdiki gençler, bir kere gördüðü, iki gün sonra ardýndan sövdüðü zavallýlara aþkým der…
Ay bir kere diyememiþ aþkým diye dünyaya…
Güneþ bir kere vuramamýþ Aya…
Her þeyden önce dostum diye…

Velhasýl diyeceðim o ki…
“Seni seviyorum” demek marifet deðil…
Bunu söyleyip diline yalama etme yabancý.
Seviyorsan eðer, bir kere seversin…
Bin kere de feda edersin yürek varsa, canýný…

Hem dememiþ mi O:
“O kimsenin göðsüne iki kalp yerleþtirmiþ deðildir…”



ABDÜSSAMED GEDÝK
-Ahir zaman Nesline-

Sosyal Medyada Paylaşın: