Dokuz nüfus yaþama telaþýnda Annem ve babam, Ve yedi kardeþ. Kýt kanaat, Zar zor, Hayatla hep cebelleþ.
Az da olsa yiyeceðimiz, Bir tabakta dokuz kaþýk. Lakin her þey tadýnda, Herkes mutlu, Herkes barýþýk.
Hatýrlýyorum da; Yemek ne ise, Yanýna kesilirdi bir baþ soðan, Baþlardý hemen sofranýn seyirlik düðünü. Hikmeti neydi, Kýymeti neydi bilmem ama, Üþüþürdü dokuz el, Almak için soðanýn cücüðünü.
Hay Allah, Ne çok sevilirdi þu soðanýn cücüðü. Kim kaparsa, Onunlaydý o gün, Hayatýn öpücüðü.
Ah bir daha yaþanasý hatýralar.
Yedi kardeþtik ya; Hep en küçüðümüz sevilirdi, Ne varsa elde avuçta, Sevgi dahil, Ona verilirdi.
Kýskanýrdým, Beni sevmiyorlar diye, Nedenini arardým o yaþlarda. Kalýrken telaþlarda.
Çözdüm sýrdaki gizli sýrrý.
Yedi kardeþin en küçüðü, Meðer soðanýn cücüðü.
Seni þanslý küçük kardeþim, Gel, Bir baþ soðan, Yok öyle, Tam ortadan bölüþelim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
serpenek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.