Can evimde daðlayan kadýn duruyor musun hâlâ, o kýrýk camýn penceresinde? unuttum senden yana ne varsa. olmayacak bir günde geldin tazeledin yaramý.
Seher de uðuldayan yel gibisin dört nala koþuyorsun acelen ne? bak, yanaklarýn üþümüþ, ellerin sýmsýcak ne olur, ayýrma ellerini ellerimden serin pýnarlar gibisin, saçlarýn mýydý omuzlarýma düþen.
Yýllarým vurgun yemiþ, þair kaleminden dalgalý denizlerden kýyýya vurduðun ve yarama tuz ektiðin görüyor musun? þu batýk gemi benim; bir bilsen içinde ne gizli anýlar saklý sensiz yaþýyorum ölürcesine oysa neler düþünmüþtüm sen yokken
Yüreðimdeki acýlarý sana sunacaðým varsýn takýlsýn gülüne, dikenine ak düþerken saçlarýma seni yeniden yaþayacaðým.
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir 3.7.2004
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.