Çocukların Babaları/Ataları

Baba,
Ne çok günler geçti.
Sen yoktun,
Yaþarken yanýmda,
Bilmeden varlýðýný ya.
Bir ekmek, bir sýcak çorbadan öteydin,
En azýndan
Ben öyle isterdim.
Sen, ufuk çizgim,
Yolumu gösteren pusula
Olsaydýn,
Hayat denizinde
Bu kadar kaybolmazdým,
Baba.

Küçüktüm,
Kaç kere geldim
Gözlerinin önünde
Ne numaralar yaptým.
Sen ki geçim derdinde
Ekmek parasý peþindeydin
Sen hiç ekmek kadar
Benim peþime düþmedin.

Soðuk günlerdi,
Odun kömür zor bulunan günler.
Sýðýnmak için yaklaþtým
Sen ki soðukluðundan
Bir parça verseydin
Yokluðu, varlýðý pay etseydin
Ne olurdu evladým var,
Küçük ama dað gibi yanýmda,
Demeni beklerdim.

Hayatta nasýl mücadele edileceðini
Öðretmeni beklerken:
Dalga dalga kahýr, üzüntü yükledin
Küçük omuzlarýma.
Daha tohumdaki çýnardým
Amansýz fýrtýnalar var dedin
Koca koca dalgalarý
Gösterdin.
Bana demen gerekirdi:
Evlat üzülme,
Bunlar birer sýnav,
Geçer,
Durulur,
Rahman Rahim Allah ile
Her þey kolaydýr.

Yanýlmýþ,
Yanýltmýþtýn baba;
Kendi cahil karanlýðýndý
Aydýn olmayan.
Allah sayýsýz nimet
Güzellik verirken
Sen hep yokluklarý
Gösterdin küçük yüreðime.
Lakin, bunu da bir nimet bildim:
Hamdým,
Piþtim
Oldum.

Evet,
Þimdiki çocuklar mahrumiyetten
Mahrum çocuklar.
Maddi bir mahrumiyeti
Göðüslerdim ya
Manevi olarak
Cahil olmasaydýk baba.

Zor babalýk, çok zor;
Hele ki sevgiyi öðrenmediyse baba
Babasýndan,
Zor olur artýk evladýna gülmek,
Sevdiðini belli etmek.
Evet diyor ki Alim
Çocuklarý terbiye eden
Dedeleridir, neneleridir.
Babalar, anneler ne aldýlarsa büyüklerinden
Onu verirler çocuklarýna.

Evet baba,
Sen gitmeden gitmiþtin ya yanýmdan.
Ýnan, bak belkide
Sýrf yýllar yýlý üzülmeyeyim diye
Gittiðinde bu alemden
Varlýðý bildirmedin öyle derin.
Ne olurdu,
Bir evladým deyip sarsaydýn
Topraðýn sarmadan seni.
Allah rahmet eylesin baba.
Demek,
Çocukken sevilmek için
Bazen,
Çocuðun babasýna sevmeyi
Öðretmesi gerekirmiþ meðer,
Çocuk olmak, baba olmakmýþ bazen.

(Kasým 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: