Ben yürürüm yare yare

Kimdir beklediðin ey can
Hayat durmaz akar zaman içinde
Bir gönül ararken hey/can
Vurur yürek, hasret içinde.

Çöller geçilir yalýn ayak baþ açýk
Kýþýn karlý ovalar üþütür seni
Nice yürek teri, akýl avutur
Kendini kendine mahkum edeli.

Diyordum, bir küçük evim olsa da
Ýçimden yanan volkanlar söner;
Bir küçük yüreðe otað kursam da
Yüreðimde hasret azalýr gider.

Nasiptir kýsmettir bekledim durdum
Lakin asýl aradýðým ondan öteydi.
Neydi bu caný getiren sebep
Dünyaya gelip böyle diyecek.

Hangisi araçtýr hangisi amaç
Aslýnda bilinir o büyük amaç
Fýtrattan yükselen o sesi dinle
Allah’ýn hikmeti artýk seninle.

Ýnandým artýk yürek yangýný
Öyle bir sade insanla sönmez.
Okudum, düþündüm aradým sebep
Ýçimde közlenen derdi bilecek.

Þükürler anladým artýk gerçeði
Alaktan Yaratan bir Allah beni.
Sevgiymiþ özümden akan bu sesler
Allah’ýn verdiði en büyük deðer.

Yürünür bu hayat dikenle dolu
Gülü sevenler katlanýr elbet
Hacer’e zemzemi bulduran sebep
Yürekte ateþi söndürür elbet.

Bir arý düþün nedir amacý
Her çiçekten toplar hayatýn özü
Göðe yere bir bak ve düþün,
Ýnsanýn amacý yok mu sanýrsýn.

Haydi söyle hür olmak nedir?
Kendini þehvete kul vermek deðil,
Ne zaman dünyayý serersen yere
O zaman yükselir ruhun firdevse.

Allah diyor ki ey benim kulum
Oyuncak olsa bu dünya bize
Daha iyisi bulunur elbet
Sen kendi amacýný bil de yürü gel
Hayatýn kadrini gör de öyle gel.

(Kasým 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: