LÜTFEN

Lütfen,
Bu þiiri okuyan veya dinleyenler söylesin bana.
Ya da yazsýnlar.
Lütfen,
Kurtarýn beni bu kavram kargaþasýndan.
Cehaletimi görüyorum neyi düþünsem.
Beyin nedir, akýl ne?
Zekâ nedir, mantýk ne?
Kalp nedir, yürek ne?
Hücrelerim nedir, gönül ne?
Hani emri beyin verirdi tüm hücrelere?
Organlar beyinden alýrdý emri, kaslar beyinden.
Hani beyindi vücudumuzdaki amir?
Ayak parmaklarým tir tir titriyor þu an.
Ellerim zar zor yazýyor yazýyý.
Burnum sýzým sýzým sýzlýyor.
Haber alamadým diye yardan.
Yüzüm gül bahçesine döner,
Ýliklerime kadar mutlu olurum.
Duysam sesini,
Ya görsem, ya da varlýðýndan haberdar olsam.
Hatta evet hatta adýný yazýp okusam,
Neþeyle dolar içim.
Ahenkle dans eder o an her þekil, her biçim.
Þimdi soruyorum;
Beyinden mi,?
Yoksa evet yoksa gönülden midir emir?
Hem göz ne, beyin ne ki?
Gönlümle baktýðým zaman,
Kâðýt üzerine yazdýðým adý bile can verir bana yârimin.
Sigaramýn yükselen dumanýnda yâr,
Odamýn duvarlarýnda yâr var.
Bir ufuk gibidir adeta yâr.
Elimi uzatsam tutacakmýþçasýna,
Yürüsem ulaþacakmýþçasýna..
Tüm tabularý kýrýyor ve iþte haykýrýyorum…
Gel…
Gel de bayramým bayram olsun yâr…
Seni sevdim ve seveceðim,
Silahlanýp üstüme gelse tüm aðyar.
Sensiz kendi içimde bile garibim,
Seninle ise benim inan ki, her diyar.
Senden baþkasýna kapandý kulaklarým,
Görmez gayrýyý gözlerim.
Gözlerim seninle görür, kulaðým seninle duyar.
Gel…
Gel de bayramým bayram olsun yâr..
Ama heyhat…
Ne ulaþabiliyor,
Ne de tutabiliyorum ellerini ellerimle.
Ama gönlümdendir ferman.
Vuslat olmasa ne çýkar,
Vuslatý olmasa da yardýr derdime derman.
Þimdi söyleyin lütfen,
Nerden alýr emirleri insan?
Beyinden mi yoksa gönülden mi?

Mustafa EROL

Sosyal Medyada Paylaşın: