YİTERKEN
Yiterken
Yiterken
Yenildik,
Þimdi kim bile bilir umudun o aci yanini,
Yada Kim koklaya bilir Tenimize sinmiÞ Karanfil kokusunu?
Solugumuzdaki isyani kim duya bilir?
Intikamciydi SEVDA dedikleri,
Gölgesi mavi DENiZE Vuran Bahardi,
Neyi yaÞadiysak ömür törpüsünde,
Umut diye iÞledi derimize ADINI
Kizil bir Gülün Dikeni ile.
Istanbulun’ nemli yaÞ caddelerinde sinandik,
Terk ettigimiz her cadde biraz daha SolgunlaÞti,
Þimdilerde her birine ANITLAR dikildi
ACIYA DAiR..
Sevgili, geride kalan yaÞanmiÞliklarimiz ise
Benligimizin Soguk nemli duvarinda birer hücre karanligina TUTSAK..
Tutsaklik ve Hücreler eÞliginde,
YaÞanmiÞliklarimiz birer KABUS’a dönüÞmekte,
Zaman coktan ceketini asmiÞti DUVARA.
Cografyanin bu yakasinda Yitmekteyken düÞlerimiz
Diger yakasinda tanimadigimiz insanlar kurulmuÞtu bereketli sevda SOFRASINA..
Yitmek koca bir cesaret aynasi olmaktayken
Aynada beliren gözlerin coktan yitirmekteydi Tilsimini..
Biz sevmek diyorduk ADINA
Oysa o kendine coktan hazirlamiÞti DARAGACLARINI,
Þimdi kim bile bilir bizim kadar
O yenilginin Tarih olmuÞ aci,küf tadinda rengini.
Solugumuzdaki titrek sesleniÞi kim duya bilir?
Ey Sevgili....!!!
Duy...
Ve dinle
sana dair SesleniÞi’mi
Suclama beni,
Bagrimi yakan bir yaradir bu ayrilik Þimdilerde,
Bilesinki
Damarlarimda dolaÞmakta SeviÞmelerimin Yangini..
Gecenin solgun yüzüne taÞiyorum GülüÞlerini..
YaÞadiklarimiz,
Gökyüzünü aÞarak Sonsuzluga savruluyor,
Durdurmak mümkünmüdür?
Hatirlarmisin?
GüneÞli bir istanbul sabahi vurmaktayken deniz dalgalarini karaya
Zapt edip durgunlaÞtirmamiz kolaymiydi?
Sonsuzluga savrulan yitik düÞlerimizide durdurmak o kadar zordur bilesin...
Þimdilerde
Talan edilmekte baahar ve AÞK
öyle bir zulüm,katliyamki durdurulmasi güc
Atmazsak eger kendimizi önüne
Bahar ve aÞk
birer solgun kircicegi olarak belirecek bahcende.
Hayatin ve Umudun
katledildigi bir yerde büyümekte özlemlerimiz,
oysa onu alt edip yendigimiz yer
Ne soguk bir kentin solgun,anitsal caddesi
nede dört duvarin soguguydu
Yendigimiz yer KAVGAMIZIN tam ortasiydi..!
Söyleyecegim bütün sözler
sevincin ve umudun savrulmasina dairdir.
Ve Þimdi onlar yaralarini saracak
Birini BEKLEMEKTEDiRLER...
Ey anisiyla yüregimi daglayan
Kederlenme hemen
dökme gözyaÞlarini
Ve suclama beni
Böyle yaziyorum diye...
( Sen Þarkini söyle ve Gülümse Ceylan Gözlüm,Cünkü sesinin hasretiyle yeÞerecek Umutlarim )
Ey Gece..!
Ey Uslanmazz Yüregim..!
Ey Kadinlar..!
Ey Bahar......
Dinleyin..!
Sevdigim kadini anlatacagim sizlere..!
Yada Yitmekde olan sevdamizi...!
Her hangi bir kadindan farksiz degildi öyküsü,
Yürürken hep nedense birbirine dolaÞir gibi olurdu ayaklarii,
Bir resim yada koparilmiÞ kizil bir cicekti.
gecen ki mektubuna ekledikleri büsbütün bir YANGINDI.
Durup durup ic cekiÞleri
Sessizligi,dalginligi
özlemle bakiÞi pencereden o YOLA,
aÞki ögreniÞindendi..
Kücük bir ateÞ böcegiydi
aydinlatirdi gecelerimi,
En cokta ayriliklar korkuturdu ONU.
Böylece baÞladi ilk dört duvar paylaÞimimiz,
Duvarki...
GüneÞ Sarisi
iÞlenmiÞti soguk yüzüne ADIM..
GidiÞinde biraktigi kücük bir aniydi belkide kim bilir.
Yitik bir düÞ,
Kirilgan haykiriÞ,
umutlu umutsuz
bir bekleyiÞ barindirmakta Þimdilerde SOL YANINDA KADINIM...
Acimi anlatmali sizlere
Ayriliklari,
Ve destanlaÞirken ömrümüzü ANLATMALI..
Bir serserimiydim oysa?
Bir masalciydim belkide
yaÞadigim o büyük düÞler tek Tarihimdi.
Acemi bir aÞiktim belkide.
Ey sevgili
yitmekteyken umutlarimiz....
muhasebe edersin kendini
Yitmekte olan bir sevda sonrasinda
SagirlaÞirsin
Gölgelenir tüm kainaat
Her gürültü ISSIZLIK taÞir biraz
kabahatli bir cocuk gibi atarsin kendini sokaklara
Ki sokak kirilgan,uykusuz ve Donuk..
istemez sokaklar ki aglayasin,
kaldiramayacagini bilir iki damlanin yükünü
oysa sokaklar,caddeler daha tenhadir Yüreginden..
Tenhadir sigindigimiz bütün yer..
Odan daginiktir
Tütün kokuyordur
Yazsanda GecmiÞden gelecege yaÞanmiÞliklarimizi
O zaten Dilsizdir....
Bir fotograf düÞer aklina ansizin
Cikarirsin cüzdanini
Cam kesigi bir gülümseyiÞle bakarsin..
Sonra dalip gidersin gecmiÞe
yada bir kac ay evveline
Daldigin pencere gelir aklina
Mahcup bir duruÞla susarsin
sonra YüzleÞirsin
YeÞile dair bir renkle beliren insanla..
öpmek istersin bir biyigin ilk gözüne batan yerinden
doyasiya icmek istersin sicak bir corbadan
Ve susarsin...
Günlerdir yitik bir hüzünle cikiyorsun yola,
bir dügün havasinda buluyorsun kendini
biraz üryan ve korkak bakiÞla
cagresizligini duyurmak istersin insanlara
cocuklar takilir gözlerine
birden kacacak bir yer ararsin
ve cigerlerinde son bulur sigaranin ilk dumani..
bir haber ucurmak istersin farkli bir cografyadaki insana
susarsin..
ne iletecegini ÞaÞirir ve dokanir parmak uclarin bir kac harfe
Söyleyecegin tek söz..
(AKLIMDASIN)’DIR....
Kötüye iÞaret bir suskunluga bürünürsün
unutup gitmek istersin ezberindeki insandan..
Bulutlara bakarsin
Yalniz ve cagresiz...
O uzak oldugun istanbul akÞamlari düÞer aklina..
seviÞmelerin,
GülümseyiÞlerin,
Ve sicak corba,coktan dilinde bir sogukluktur..
isitmaz icini...
istesende isinamazsin,
cünkü beden yalniz,
düÞlerin git gellerde bir savaÞ’da...
ve titrek sabahlar coktan kapindadir..
Þimdilerde
yagmur sonrasi kuÞlar konmakta balkona
Bekledikleri seni göremezler,
utangac bir sitemle
Bir kirilganlikla ucup gitmektedirler farkli kapilara..
Uzaklik bir ani oluyor
Ve alnin ateÞler icersindedir
Kötüye iÞaret oldugunu düÞünürsün bu yaniÞin...
oysa alevlenen bedeninde sol bulmak vardi
soguk bir mart gecesi...
Devrim Dokdere
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.