Zamanla körelmeyen özlemler, Yaþlandýðýnýn farkýna vardýrtmýyor insaný. Ama bu aynalar yokmu bana düþman, Vuruveriyorlar insaný tam þah damarýndan. iki ucu keskin býçak, özlem ile özlemsizlik arasýnda, pare pare damlayan gençliðimin göz yaþlarý !
7.11.2010 / Hamburg Ahmet BÜYÜKYILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
bueyuekyilmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.