ANKARA 'YA GİRERKEN

Karanlýðýn perdelerini bir bir aralayýp
Semana yükselirken trenimin ýslýðý,
Bildim ki; veriliyor Ankara’mýn salýðý.

Bir yaz gecesiydi,
Koparcasýna, uçarcasýna geldim sana
Bozkýrýmdan,
Doðu Anadolu’mdan.
Yýldýz yýldýzdýn zifiri karanlýklar içinde.
Gördüm ýþýðýný ta Elmadaðý‘ndan.

Ufuklarýnda zafer tak’larý gibi ýþýldýyordu
Üst üste binen evler.
Baðrýna sýðmayanlar
Týrmanmýþlardý tepelerine birer birer.

Heyecanla dolup taþtý gönlüm,
Kolay mý?
Baþkentimi gördüm.
Düþündüm baþkent oluþunu,
Anlatýlmaz duygularýn zeminine gömüldüm...

Sabah, ziyaret ettim Anýttepe‘de Atam‘ý
Minnet duydum kurtardýðý için güzel vataný.
Allah rahmet eylesin
Vatan için bu topraklarda yataný.

Kýzýlay‘da yükselerek ,
Geri kalmýþlýða diklenen,
Hadi hayýrlý olsun.
Bitmek üzere gururumuz
Ýlk gökdelen.

Ulus‘ta at üstünde,
Ankara‘ya can veren.
Beraberinde iki Mehmetçik
Ve
Cephaneci teyzem.

Çubuk barajýnda setten aþaðý
Bakýnca gördüm,
Çiçeklerle dokunmuþ halý kuþaðý.

Bir anda Ankara‘da sandým hayatý,
Görmeden Boðaz’ýn suyunu martýsýný.
Tekerleklerin refakatinde söyledim,
Vefasýz kýzlarýnýn o güzel þarkýsýný.



Salýk: Bir olgu ile ilgili verilen bilgi





Sosyal Medyada Paylaşın: