Sen hep imkansýz oldun benim için, Ben zoru severdim amma, Sen zordan’da,zor oldun benim için... Büyülü gözlerinin hapsindeyim, Git gide kayboluyorum,uçsuz bucaksýz deryalar da, Çýkmaya çabalarken,batýyorum derinliklerine, Bir umut ýþýðý görüyorum kurtuluþumun, Demir parmaklýklar misali, Ýndiriyorsun kirpiklerini üzerime, Çýkamýyorum, Yine gözlerinin hapsinde, Çaresiz, Bir ýþýk bekliyorum ufukta...
Sen hep zoru istedin benden, Bir gün siyah gül, Öbür gün mavi gül istedin... Kýrmýzý,sarý,beyaz gülleri görmezden geldin, Çünkü sen hep yokuþlara sürdün beni. Biliyormusun sýrf senin gönlün olsun diye, Kýrmýzý gül tomurcuk iken, Karanlýkta resmini çektim, ’Ýþte senin için siyah gül’ dedim... Ama yetmedi, Sonra mavi gül istedin benden. Daha üretilmedi,sende biliyorsun, Siyah ve mavi gül,
Biliyorum, Sen benden imkansýz ý istiyorsun... Yine senin gönlün olsun diye, Sana þiir yazdýðým kalemimden arta kalan, Duygularýmýn yoldaþý, Mavi mürekkeb’i ne yaptým bir bilsen? Daha yeni canlanmýþ, Beyaz gülümün tomurcuðuna akýttým, Sýrf senin gözüne gireyim diye... Evet olmuþtu, Nihayet gül aðacýnýn bir dalýnda mavi gülüm olmuþtu, Hileli olduðunu bile bile çok sevinmiþtim, Ama olan saf lýðýn si mgesi beyaz gülüme olmuþtu, Gün geçtikçe boynunu büktü,büktü, Soldu,sonun da olan oldu... Ne oldu biliyormusun? O artýk yok,biliyormusun?
Çünkü sen imkansýzý istedin benden. Ömrü boyunca dimdik onuruyla duran ben, Senin etrafýnda pervane kesilmiþtim, Deli divaneydim... Gökteki yýdýzý bana getir deseydin, Gözümü kýrpmadan atlardým boþluða, Çünkü sen ben’den önemliydin,benim için... Çünkü aklým da,yüreðim gibi gözlerinin hapsindeydi, Büyülü gözlerin salývermedi bir türlü...
Çünkü sen hep olmazlarý istedin benden, Hapsinde olduðum gözlerin, Bazen cehennem ateþi, Bazen Ýrem bahçesi gibiydi, Ama çoðu kez,tir tir titriyorum, Taþ duvarlardan örülü zindan misali gözlerinde, Üþüyorum...Donuyorum gözlerinde. Býrak gideyim ne olursun, Beni hapsine aldýðýn gözlerin zaten baþka menzillere bakýyor... Yine didiniyorum çýkmak için, Hayýr diyorsun, Yine kirpiklerini kapatýyorsun üstüme... Derman’ým kalmadý, Bitap düþtüm gözlerinde, Aslýnda ben zoru severdim amma, Sen zordan da zor oldun benim için...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Moran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.