BU NASIL BİR VEDAYDI
Ah çeker yaþlý gözler, çömelmiþ duldalarda;
Rüzgarýn ince teli hýþýrdýyor dallarda...
Nereye sürgün gitti, benim bayramlýk gönlüm ;
Kapý eþiklerinde nöbet tutmakta ölüm!...
Nereye sakladýlar, utancýmý, arýmý ?
Sarýya boyamýþlar bütün duvarlarýmý.
Bunlarýn cevabý yok, ne Maçin’de, ne Çin’de,
Bir kördüðüm olurken soru soru içinde!
Annemin dizlerinde biterken gül uykusu,
Neydi o gençliðime kurulan büyük pusu?
Kirpiðimin ucundan, uçuþur ince karlar ;
En kýzgýn ateþlerde taze sürgün yakarlar!...
Daðlarýmýzda yokmuþ, tek kuzu meleyecek ;
Bundan böyle demek ki, hiç bahar gelmeyecek!...
Mayýnlar döþemiþler açýk denizlerime ;
Saçmalýyorum anne, kül serpsen gözlerime!
Daðlar dumanmýþ anne, bu bayram da gelmesem;
Bilmem ki duyar mýsýn "Yanýk Kerem !" ünlesem?
Güller de açmýyormuþ, dallara küsmüþ gonca;
Kaç bayram yaþadýk biz, sen’le ömür boyunca?
Þu dünya dedikleri, kýrýk-dökük salýncak ;
Bir yer bulamýyorum baþýmý yaslayacak!
Bu kuþta nerden geldi ? Yanýk yanýk ötüyor!
Gül uykusu zamanlar gözlerimde tütüyor...
Çöreklendin düþüme, bilmem sen kimsin, nesin ?
Ýçimin aðýrlýðý taþýnmýyor bilesin!
Bekle bir gün gelirim kar düþmeden daðlara;
Ne de olsa bayramdýr; düþsem de uzaklara.
Kulaðýmý çýnlatan hangi sesti, sedaydý;
Hiç vuslatý olmayan, bu nasýl bir vedaydý?
Ya uzat ellerini öpeyim anneciðim ;
Patlasam kazan gibi ! Bel ki ferahlar içim ...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.