Bir yokluk ki sorma Yine esmer sancýsýyla sýzlatýyor tenimi Hasretinle birgün daha büyüdüm gördün mü Gün dalgýndý,yolda kaldý gözleri Gece huysuzlandý,yýldýzlarýn derisini yüzüyor Ah sevgili Ah gözlerimin Nur’u En sevdiðin türkünün nakaratý yoruldu,dönmüyor dilim Oysa Ben halâ maviyi koruma telaþýndaydým,siyahýn ihanetinden Yine mi, adýnla baþlayan i mgelerim kýyacak canýma Cirit atýyorlar, sensizliðe saklanan gölgemin üstünde Bak yine, o eþkiya haykýrýþý parçalattýn dudaðýmda; Gelmedin.!
Sana uzak kentlerin,umutsuz vaadlerini biriktiriyorum zulamda..
Namlunun ucundaki yüreðimin menzili sana doðru Ama karanlýðýn kollarýndan kurtulan her yeni gün Ayrýlýðýn o kahpe duruþuyla çarpýyor suratýma Ah sevgili Ah gözlerimin Nur’u Nice suskun ahlar biriktirdin içimde çýðlýk çýðlýk Dayanmadý mý kemiðin,hasretin ýþýldayan býçaðýna Bir bilsen nicedir oynuyor benle Boðazýma saplanan o zehirli ýþýltý Ve her doðan güneþle,daha bir sen kokuyor Üstüme yýkýlmak için bekleyen,bu evin duvarlarý Bak yine, o eþkiya haykýrýþý parçalattýn dudaðýmda; Gelmedin.!
Sen giderken Ellerime,yüreðime,gözlerime ve gülüþlerime býraktýðýn Siyaha sahiplenme durumundayým Her rengi sana,onurlu kavgana kurban yaptým bilesin Mevsimlere direnen tomurcuklarýn,teninde ömrüm Ah ömrüm Ah gözlerimin Nur’u Kurumuþ yapraklarda göçtü,titreyen dudaðýmdan Sensiz asýrlar boyu yaþamsa yere batsýn Kokunu saklýyorum koynumda,iþte tam sol yanýmda Yüzümü topraða gömsem de ne çýkar Kimsesiz ve kimliksizliðimin aþikâr edilmiþ Sinsi bakýþlarla örülmüþ,sýnýr boylarýnda Uyruksukluðu deðil,ölümü tercih eden bir çocuk gibi Acýnýn soluðunda,kan kaybederken dünüm Ben seninle,susturulmuþ bir çaðýn son bakýþýyla Ben seninle,keþkeleriyle dertleþen bir kadýn telaþýnda Ben seninle,aþk bedduasýný yaðdýrmadan üstümüze Üþüyen tenime giyip kokunu Bastýðýn toprakta ölüm diledim Ama sen Bak yine, o eþkiya haykýrýþý parçalattýn dudaðýmda; Gelmedin.!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevilay Yücedağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.