Geceler, Gündüzler Ve Sırlar

Gecenin gözünden þafak sýzýyor yine
Kimbilir kaçýncý takvim yapraðý düþen
Sessizliðin büyüsünü yýrtýyor soluðum
Huzursuz kýpýrdanýþlarla kývranmaktayým.

Yeni bir gün doðacak dünden farksýz
Sýrlarýmý gömeceðim yeniden en derinlere
Karanlýklar çöktüðünde fýsýldamak üzere.

En hýrçýn, acýmasýz rüzgarlarý bekliyorum
Hüznümün iþkenceci anýlarýdýr onlar
Uzanýp penceremden yüzümü kýrbaçlatacaðým
Sýzan kan ayaklarýmdan akýp bitene kadar.

Öksüz, yetim aðýtlar birikmiþ dört yanýma
Sözcükler çýðlýk gibi çýkýyor aðzýmdan
Çelik çiviler çakmalýyým dudaklarýma
Mümkünü yok susmuyor, susturamýyorum
Ne yapsam nafile, içimde kývranan sese
Ben karanlýklara fýsýldamak istedikçe
Sýrlarýmý gün ýþýðýnda serecek yerlere.

Esel Arslan
Kasým / 2010 / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: