Bu akþam,
Yine geçti kapým dan,
Sevda yüklü duygular.
Ben se,gözümü kýrpmadan bakýyorum ardýndan amaçsýz ca,
Selam getiren olur mu diye,
Ama nafile,
Çýt yok,
Ne bir ses,ne de bir nefes,
Ve kucak açmýþ bekliyor kasvetli geceler,
Adeta ölüm sessizliði,
Gel diyor baðrýma alayým seni.
Ama gitmiyorum iþte,
Ölmemeliyim sen yokken...
Bu akþam,
Yine geçti yanýmdan,
Sonbaharýn ýlýk rüzgarý.
Sonra, suratýma çarpan dalýndan kopmuþ bir yaprak,
Bana terkediliþin tokatý gibi geldi o an,
Caným yanmadý yinede,
Sen giderken yediðim þamarýn yanýnda okþar gibi geldi bana...
Sonra derin bir sessizlik,
Gök yüzünde tek tük yýldýzlar,
Gel dercesine, göz kýrpýyorlar bana...
Ama aldanmýyorum artýk yýldýzlara.
Arþ’a çýkmamalýyým sen yokken...
Bu akþam,
Yine,vuslata ermiþ,
O iki kaplumbaða geçti yanýmdan,
Birbirilerine dokunurken çýkardýklarý takýrtý,
Beynime mýh gibi girip çýkmakta,
Ben onlarý bile kýskandým,yapayalnýz karanlýklarda...
Onlar bile umursamadýlar beni,
Sonra,yine ölüm sessizliði,
Gel diyor,
Baðrýma alayým seni,sonbaharýn kara bulutlarý,
Gitmiyorum,
Sen olsan yanýmda,cehennemin nar’ýna bile razýyým,
Sensiz,
Hiç bir yere gitmiyorum iþte,
Ölmemeliyim bile,
Ölmemeliyim sen yokken...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.