Bizim Mesele Var Ya

ben kendini vuranýn önde gideniyim
iri yarý bir maþallahým var
cehennemim durduðu yerde baþlar
zambak zehirlidir ateþim
neyleyim...

sen aldýrma ’neyleyim’ dediðime
bir keskin fikir gibi bendeki gam
ateþime dokunma artýk
seni de yakarým kusarsam.

ateþ bizi yakarak þeref talibi sanacak kendini
biz de aþký terkederek.

daha dün ilk yandýðým yerlerden geçtim
aðladým...gök yaðmur döker gibi hem de
bana acýmayacaksýn
bir kavgadýr bu,ask gibi
sabrýmýn huzursuzluðuyla
sevdiðim hüzünleri seçtim...

gün kýrmýzý bir keder gibi sýrýttýkça
yakan ateþime güldüm,üstünüm ya ondan,
ben baþladýðým yere döndüm yüzümü
rahatladým,
ateþim
içimdeki seni kavurdukça.

sanma bayram ettim,
dedim ya,ben düþleri üzenin tayfasýyým
tebessümlerinin hamallýðýný yapmak
bir baþýna yalnýzlýk ve kör kütük senfoni
kýþlýk odun gibi bir yerde
yalnýzlýk,kýyýlarýmn gizli sancýsýyým.

aðýrmazsa bir yerim,
ömrümden yaprak düþmez
bir yalancý bahardý,kýþtý,ayazdý
öylesine çirkin,
biz aþkýn da katiliyiz
sýcak bir yürekti her þey
artýk yürek de üþümez...

kýrdýðýnýz gururumu hiç bir ezilmiþlik üzmemiþti
ne ateþ yakabiliyordu beni,ne de hüzün
iki gözümde býraktýðýn keder aktý yýllarca
ve kimse beni hiç söverek sevmemiþti.


Sosyal Medyada Paylaşın: