Tesadüfler ve kader

Þimdi boþ boþ bakýnca aynaya,
Kendimde baþka neyi görebilirim diye düþünüp;
Dalýyorum saçma düþüncelere!
Hani bir an çýkagelir de aklýnýn ucuna;
Alelade gülümser ya saçma sapan bir fikir,
Hani öylesine zordur bu fikri zikir?
Ýþte öyle anlamsýz bir anlam yüklüyorum düþlere,
Kaybolunca tesadüflerde…
Oysa tesadüfün anlamýný bilmezdi bu beden
Ve doðumla ölüm arasý tesadüflerle doluydu!
Hani köþe baþýnda çarpýþýrdý iki gönül
Ve biz sadece yere düþen kitaplara eðilirdik ya?
Hani göz göze geliþimize,
Hani o ilk görüþümüze aldýrmazdýk da;
Sadece gülümserdik bu kurnaz tesadüfe?

Þimdi anýlarýmý küçültüp
Cebime sýðar mý acaba? diye düþünüp;
Yanýyorum geçmiþ günlere!
Hani keþkeler sarýnca seni dört bir yandan;
Apaçýk bir keder kaplar da,
Aðlayasýn gelir bu gülünecek haline?
Oysa kime ne!
Sen çoktan umursanmazlar listesinde
Olur, olmaz girivermiþsindir
Ve inan bana çok da önemli deðildir;
Ne hissettiðin, ne düþündüðün…
Hani elini omzuna koyup da hep yanýndayým diyenler var ya?
Onlar çoktan yaný baþýndaki koltuðu boþ býrakýp
Baþka bir otobüsle gitmiþlerdir
Sensiz memleketlere.
Ve sen bir anons sesiyle uyanýp da
Mola verince hayata,
Ya hastanede buz gibi bir yatakta
Ya da bir kaldýrýmda ceset torbasýnda;
Pencere kenarý mý koridor mu ne önemi var?
Sonunda öleceðin bir yolculukta!

Þimdi senin sesin telefonun bir ucunda
Bana býrak peþimi dercesine bir tavýr;
Ve ardý sýra býraktýðýn gözyaþlarýnca kahýr,
Hani alýr,
Hani götürür diyorsun ya zaman her þeyi?
Yalan!
Yalan söylemeye utanmýyorsun ve bana hala bir dizi tesadüften söz ediyorsun
Arkasýnda elleri
Ve ellerinde hiç de tesadüf olmayan bir ölüm saklayan
Bu þakacý hayatta!
Þimdi odamýn bir ucunda,
Yataðýn en ücra tarafýnda
Neye uzansam ayný soðuk duvar!
Sen tesadüf diyorsun ben ise kader…
Adý ne olursa olsun bu acý, bu gözyaþý, bu keder;
Sardýðýnda bir kez seni;
Geriye ne anýlar kalýyor, ne de gülümsemeler…
Sadece kefen;
Ve kefene sarýlý soðuk bir beden!


Sosyal Medyada Paylaşın: