Özlem Yüreðimin derinlerine kök salýyor Kimse görmeden Ellerimde kalan parmak izlerine bakýp Sabýrla zikrediyorum susmalarýmý Nefesim hasreti iþliyor Göðsümün en ücra köþesine Deli bir sürgünlüðe mahkum oluyorum.
Bilsen Kaç kavuþma diledim rüyalarýmda Ne çok adaklar yaptým varlýðýna dair Gözbebeklerime ezberlettim Uykularýma sýðýnmýþ tüm buluþmalarý Yaþamak için Bulutlardan yaðmuru, Gökyüzünden maviyi çaldým Yine de bir yaným hep sensizlikti Ve ben hep o bir yanýmla aðladým.
Gizli düþlerimin kadim sevdasý Þimdi sokul bana Sevdanýn topraðýna uzanýp Gökyüzünün yeryüzüne deðdiði noktada Saçlarýmýzýn arasýndan yýldýzlarý toplayalým Gecenin ak sütüyle umutlarýmýzý emzirip Dudaklarýmýza alevden þiirler bulaþtýralým Her þeye karþýn Vahþi rüzgârlarý avucumuzdan yudumlayýp Tenimizi büyüleyen ýþýðý içelim güneþten Çünkü, zaman yok beklemeye.
Bugün Yaþamak sýradan deðil Bugün binlerce çiçek var gözlerinde Bugün bir nehir gibi yüreðin Ve hep bana doðru Sen Yüreðime vurulan mühür Issýzlýðýma düþen ses Sevinçlerimin büyüsü Vazgeçilmezim O bitmez sevme telaþýnla ruhuma göç ve Orada bekle beni Sabrýmýza aþk düþtü.
Zeynep Nilgün Gökçeöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Nilgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.