BENİM OLAN GÖZLERİN....

benim olan gözlerin...


gözlerin...
bakmaya korktuðum gözlerin...
tek bir bakýþta kaybolduðum, yok olduðum gözlerin...
konuþurken insanlarýn gözlerinin içine bakmayý erdem saydýðým dünyamda,
içine bakmaya korktuðum gözlerin...
þimdilerde uzak olsalar da bana,
bana ait olduðunu bildiðim gözlerin...
hep mavi gözlere þiir yazanlara inat sayfalarca anlatmak istediðim kahverengi gözlerin...
sýðýnýp kaldýðýp, yýðýlýp kaldýðým bir derya, sonsuzluk...
kabul etmek öylesine zor olmuþken o gözlerin benim olmasýný istediðimi itiraf etmeyi,
benim olan gözlerin...
hüzün dolu, hasret dolu,sevda dolu bakan gözlerin..
özledim desem, gözlerini özledim desem...
benim bakmaya kýyamadýðým, doyamadýðým gözlerini özledim...
þimdi kime bakýyor benim gözlerim,
ben onlara öylesine hasretken kim içinde kayboluveriyor?
özledim...
ansýzýn gidiveren gözlerin, bilseydim onlarsýz kalacaðýmý birgün, o gün...
kitlenip kalacaðým gözlerin...
gözlerde baþlar tüm sevdalýklar, gözlerde yaþar...
ne zamanki hayalim giderse gözlerinden,
ne zaman ki özlemezlerse beni yok olacaðým gözlerin...
þimdi kimin?

17.54 31.10.2010

Sosyal Medyada Paylaşın: