bedel...

anlatamadým ki kendimi ne sana ne de aynadaki bana.
yaþayamadým gerçek beni bu mekanda...
engellenmek kara bir çizgi kaderime çizilen,
silemediðim...
anlatamadým kendimi ne sana ne de aynadaki bana.
oysa kararlýydým...
bütün bedelleri ödüyorum "bedel" karþýlýðýnda...
belki de hayatta olaðan bir þeyi yaþýyorum
herkes gibi,
bedel ödüyorum.
oysa bu kadar zor olmamalýydý aný yaþamak!
bu kadar zor olmamalýydý takvimden kopan her sayfanýn ardýndan,
küçük bir buse kondurabilmek hayatýn yanaðýna...
gözlerden süzülen iki damla mutluluk gözyaþýnýn ardýndan,
yeniden baþlayabilmek hayata...
bu kadar zor...
olmamalýydý.
vazgeçtim artýk bütün güzel olanlardan...
hayattan, vazgeçtim.
inanmayacaksýn biliyorum,
"sen" diyeceksin, "sen mi?"
inadýyla dünyayý alt üst eden sen mi?
son demlerindeyim ya hayatýn,
aynadaki benin de son günlerindeyim...
nice sevmeler, nice ölmeler býraktým ardýmda...
hüzün rengi bir hayat...
herþeye raðmen inatla yaþadýðým...
buraya kadarmýþ yolum þimdi bir kova su dök ardýmsýra..
her ne kadar geri dönmeyeceðimi, dömemeyeceðimi ikimizde bilsek de,
bir ihtimal...
sonra el salla peþimden gözyaþlarý içerisinde,
ve dönüp arkama bakayým son bir kez...
giderken yanýmda götürüyorum bir bavul dolusu hayatý,
ve seni...


06.10.06 23.27


Sosyal Medyada Paylaşın: