Sessiz Çığlıklarım, Boranlaşan Ağıtlarım

Yar…
Bir korku var içimde,
Haþyet ve gamýn
Görünmeyen o çehresinde
Her ne kadar
Esrarýný hiç bilmesem de,
Her vakit umut var bu sinemde
Þevkin hasreti, aþkýn firkati,
Niyazýn vecdi var hüzünlü nefesimde
Bu kadar sessizliðin vicdanýnda
Ruhumun feryadýný söylemesem de

Hazan
Vakti mi kalbimin
Ýnþiraha umut baðlayan
Ve aðlayan hali, nedir
Seccademin bu suskunluðu
Nefsime ibret olmuyor
Ölüm ne söylüyor,
Ezan neye davet ediyor
Zafiyet içimdedir hani
Gün biter, mühlet kefalet ister,
Son nefes için aðlamak, ne timsali

Kalktým
Bir müddetliðine yataðýmdan,
Lakin hiç mecalim yok sanki
Adeta hastayým,
Nefes nefese koþan
Bir at misali yastayým, ey ati
Hikâyeler hücum ediyor afakýma,
Bir el uzatan kalmadý saklý hali
Babam seccadede gitti,
Annem yanýna defnedildi ses yok sanki

Ey umutlarým,
Sessiz çýðlýklarým,
Boran kokan aðýtlarým aþk hani
Nefesime þahit olan
Ve vicdanýmda duyulan
Bir sevda vardý sanki
Ey aidiyetim sessizdir cehdim,
Ýhsan için gayret yok bu an ki gibi
Derdin gamý, çilenin açtýðý
Feyizli kapý hani, bir yudum su ver saki

Ne vakit
Açýlacaktýr gönül kapým,
Kalbim çok kuru akmýyor yaþým
Ýhsan ve inþirahtan uzaklaþan
Her aným ve nedamet içinde ki ahým
Bilmem ki nasýl yalvarayým,
Hangi teslimiyetle el açayým utanýrým
Ne nar korkusu, ne umudun yýlgýn
Býrakan sorgusu kime anlatýrým

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: