Güneşin Kötü Çocuğu

akþam alacasýnda
çocukça düþtüðüm yanýlgýlarýmla
gözlerim seni sevdiðimi anlardý
ben gözlerime inanamazdým
ben kendime benzemezdim
sana inanýrdým
kapýldýðým kýþ bulutlarýný kabulleniþine

acýlarým senden yanaysa
hiçbir mutsuzlukla örtüþmezdi
susarak aðlamayý bekleyiþim
bu yalnýzca benim yalnýzlýk þarkýmdý
senin þarkýsýzlýðýna þarký olmak isteyiþimin þarkýsý

dünya dýþlardý beni
güneþin kötü çocuðuydum
sabah serinliðinin þiirini çalmýþtým
senin için
birlikte üþümek için
birlikte özlemek için
beyaz
bembeyaz
sessizliðimizi

sakýnma sözcüklerimin aðýrlýðýný
yüreðinden
kulaklarýna fýsýldadýðým musonlu gökkuþaðý
zifiri bir odanýn içinde dört dönen
sokaðý özleyen üþengeçliðimdi...
yanaðýna dökülen saç telinde emeðim
göz nurum
seni sevince tanýdým tanýmamayý dünyayý
kurak iklimler eskide kaldý nar tanem
öpüþmelerimiz acemi yaðmurlara gebe
ölümün aðzýna bir parmak bal çalýnmýþ
sus payý halidir ayrýlýk
sensiz yaþamak tabusunda...

aramýzdaki uçurumun yankýsýyla uyanýr her sabah
yorgunluðum
gülüþün tek ýrmak þýrýltýmdý
rüyalarýmda bile kendime yabancýyým þimdi
tek gerçeðim uzaklýðýnýn tekrarý
ve gecelik umutlarla geçmiyor yaþam
aramýzdaki uçurumun yankýsýyla gönenir her sabah
dinginliðim
menopoz bir göðe takýlýr gözlerim
intiharýna küstün sanýrým
aðustos öðlelerini seviþimin...
benim sandýðýn uzaklarýndan bana arta kalandý
yaðmaladýðýn uygarlýðým...


kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: