...BEN ÇOK ÜZGÜNÜM ATAM?

Kim; onun için daha da üzgün, çýkýp da göreydik!
Elimizi vicdanýmýza koyup da düþüneydik!
Ata’yý dilde sakýz yapýp, rantýmýza mý baktýk?
Ýnançla, taþýn üstüne taþ koy mayamý uðraþtýk?

Kimimiz kitap yapýp, sömürüsünden faydalandýk
Kimimiz þiirler, söylemler, dernekle keyfe baktýk
Ala, mora, çýkar için þarlatanca biz boyandýk
Yan gelip de ukalaca, isminden biz faydalandýk

Ne haya, ne ar tanýdýk, üstüne aç yamalandýk
Ne ekip, ne biçtiyse, adýna tek tek obur landýk
Söylemlerini biz zevkimize göre yorumladýk
Ýnancý, örf, adet, ar’ý yokturlar arasý saydýk

Kimimiz rantýndan koltuk, kimimiz de mal mülk kaptýk
Kimimiz þan, þöhret, çaðdaþ olduk, halktan uzaklaþtýk
Palyaçoluktan tüm dünyada itibar býrakmadýk
Aðlar Ata’m; döneklikle vatan satýp ucuzlaþtýk

Þimdi söyle bakam, Ata’yý rant için kullanmak mý?
Yoksa yaptýðýyla ve istemiyle çaða uymak mý?
Biri çýkýp da, hak yolu hiç hatýrlatmayacak mý?
Üzgünüm Ata’m; biz sözde durmadýk, buda anmak mý?

(10.11.2010)AZAP…

Sosyal Medyada Paylaşın: