Sana ilk hitabým söze nerden baþlasam bilemiyorum sözcüklerim kanýyor, þimdiden söyleyeyim
ilk adýmýmýzý hatýrlýyorum da hayata inat,dik baþlý her zorluk bize çerez gelirdi az acý çekmedik az tenimiz mora boyanmadý
senin için herþeyi göze almýþtým her engeli bir çýrpýda aþardým senin için sevdana sevdalanmýþtým sübyan yüreðimle titrek ellerim ellerine dokunduðunda bilmiyordum ne hissedilmesi gerekirdi
canýmý , yüreði kocaman adamý elimin tersi ile itmiþtim sevdan için çocukluk iþte... oysa ki benden sonra çok deðiþmiþ kendini içkiye vermiþti hissetmiþti belkide bugünlerimi þiirler yazmýþtý bana, deðmezdim aslýnda...
beni ben yapan,babamýn izlerinin var olduðu tutumlarým karakterim kanamaya baþladý ellerinde olanca hýrçýnlýðýn ve kiþilik sorunlarýnýn altýnda aþaðýlandý gençliðim
aklým baþýma geldiðinde, ölümüme hazýrlýklar baþlamýþtý, cehennem tamtamlarýnýn sesi yankýlandý mahallemde kefenimi de geçirdiler üzerime "sakýn ha bu çýkmaz üzerinden topraða girmeden" en güzel günlerime veda ettim aðlayarak biliyordum dönüþ yok,cesedim koksa bile çocukluðum,gençliðim,en önemlisi beni ben yapanlara göz yaþlarý içinde elveda sözcükleri söylüyordum sessizce kendi kendimin katiliydim artýk karanlýk günlere gebeydi artýk güncelerim
...
Yirmiyýllýkmasal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nimet Vefa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.