Bir yasak agacýn meyvelerini yemekteyiz biz, Her yapragýna umutlarýmýzý asýyor, Dallarýna dileklerimizi baglýyoruz, Gölgesinde oturup,sevdamýzý yaþýyoruz.
Her fýrtýnada sallanan , Dallarýndan kopup düþen yapraklar, gittikçe törpülenen umutlarýmýz.. Ne zaman gövde olacak, Ne zaman kök salacak kucaklayacak , Bilemiyorum....
Bazen nedensiz nedenle kopar fýrtýnalar, Egilir dallar koparcasýna, Sükun buldugu zamanlar da , Hep korkuyu yaþar , Sorar kendine yüreðin firak vakti ne zaman.?
Suçluydum kopan fýrtýnalardan, Suçluydum tarumar edilen saçlarýndan, Suçluyum aþkým sana ettiðim cefadan, Ýnan suçluyum..ruhunu titreten korkulardan.
Diyetini ödüyorum...! Dilim lal,tutmaz olmuþ ellerim. Cehennem oturmuþ yüreðime sevdiðim..! Ýsyaným ne yaradana nede sana, Her gün iðrenerek bakýyorum, Bana yüzümü saklayan aynalara..
Aynalar riyakar sevdiðim,bari sen yüzünü saklama. Sosyal Medyada Paylaşın:
suskunkalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.