DEMİR TAVINDA DÖVÜLÜR

demir tavýn da dövülürken usul usul,
çekiç sesleri arasýnda aglar hüzün.
damlayan alýon terine karýþýr yaþlar,
neyin nagmelerine boyun eyer, sessizlik.
sessizlige gömülür yürek, konuþmaz dil;
anlatýr hüzün sessizliginde acýlarý bir,bir.
bazen bir damla yaþ alýr götürür uzaklara.
yürekler yanar, acýlar çogalýr,deniz gibi,
yitirilen ana gelir, b aba gelir, yar gelir akýla,
dindirmez acýlarý, ne kelimeler ne teselliler.
demirin tavýnda dövülmesi gibi erir yürekler,
boyun eyer çekice demir, yüregi har olmuþ gibi.
arzýn þafagýný aglatsada gözyaþlarým,
yagmurlarda silemez yüregimdeki senleri.
b ehruze aþkýna kurusada gülistanlar,
mahzun i yüzümü güldürmez bu dünyada hiç bir þey.




atilla durukan

Sosyal Medyada Paylaşın: