HAPİSHANE

gir kafese, yat yere,
tebdir diye atýlýrsýn hücreye.
kurtlu ekmek, kirli su,
ister ye, ister yeme.
konuþma hakkýn yok, soru sormak suç
pis karanlýk küflü yer,
arkadaþýn fareler.
soguk yakar içini, kimse tanýmaz seni,
yedigin dayaklarla unutursun kendini.
paran varsa verirsin 10 30 50 lira
paran yoksa aganýn artýgýný içersin
yaþ akmaz gözlerinden,sözleri unutursun
kýsa bir zaman sonra heptenunutulursun.
ne arayanýn olur,nede gelip görenin
gözlerin sevdiginin hasretiyle kavrulur.
günler günlere uzar, sonsuz ümitsizlikle,
her ziyaret gününde bindefa kahrolursun.
öyle zaman olurki yýllar su gibi geçer,
yüreginde sevgiden eser kalmaz, kin çöker.
tüm sevdiklerin gitmiþ, bir anda hep yalnýzsýn,
hayatýn okulunda acýlarla kalmýþsýn,
artýk kar etmez hiç bir þey, her þey katý ve acý.
acýlar çogaldýkça, sen hep eksilirsin.
gün gelir, zaman geçer, hasret sona erince,
binbir türlü dert ile baþka sende dogarsýn,
kapýlar r açýlpta, güneþ vurunca sana,
unuttugun nefese yeniden kavuþursun.
ellerin ceplerinde ürkek, korkak çekingen,
baþka sen olarak, yeniden sen dogarsýn.




atilla durukan
Sosyal Medyada Paylaşın: