Kalmamýþtýr dostlarým, aþkta birazcýk vefâ
Âþýk-ý nâdân bekler, cânândan zevk ü sefâ
Âþýk usandýrýyor, mâþukun da þehnâzý
Civân kendine sanar, güzeldeki tennâzý
Âþýk-ý sâdýk yoktur, hiç gönül gülzârýnda
Sâdýklarý da medfûn, o meçhul mezârýnda
Gözyaþýmla büyüttüm, aþkýmýn Lâlesini
Baþýna da tâç yaptým, mâhýn nûr hâlesini
Dün gece açtý Lâlem, ellerin gülzârýnda
Baykuþlarýn bûsesi, gamzeli izârýnda
Her gece giryânýndan, þu dîdârým demîde
Düþürenler utansýn, böyle kalbi nevmîde
Ben kederle seviþtim; o, þehvete râm olmuþ
Anladým ki aþk bana, dünyada harâm olmuþ
Soner‘in adý çoktan, dünyada Kerem olmuþ
O zahm-ý sinesi de , onulmaz verem olmuþ
Duydum ki eþk-i maþûk, bir misgâl dirhem olmuþ
Bir dirhem eþk-i maþûk, sanmaki merhem olmuþ
Dil-i metrûkta râhlar; cânânda inþirâhlar
Ondan bana mirâstýr, hiss-i aþka ikrâhlar
Kalbimi möhürledim; vefâsýzlara yasak!
Onu verip gittiler, kedere, gama tutsak
Aþka teþne âþýktým; cânâna cân verirdim
Bir tâne nigâha da, cânla cihân verirdim
Cânâna eylemedim, ne cefâ ne de bir geþm
Âb-ý hayâttýr yâre, akýp duran eþk-i çeþm
Âþýkta hiss-i vefâ, aþkýn mahfî mâyesi
Yâre vuslat umudu, yetim aþkýn dâyesi
Soner Çaðatay 31 Ekim 2010 / Wuppertal
Kelimeler:
þehnâz: çok nazlý (Türkçe’de ,, Þehnâz’’ bayan adý burdan gelmektedir)
civân:genç
tennâz: þuh, cilveli, nazlý
giryân: aðlamak
demîde: þiþmiþ
nevmîd: ümitsizlik
dil-i metrûk: terkedilmiþ gönül
râh: endiþe, kaygý, üzüntü
ikrâh: tiksinti
zahm-ý sine: sinenin yarasý, kalbin yarasý
misgâl : aðýrlýk birimi
teþne:susuz
eþk-i çeþm: gözyaþý
geþm: zulüm, sitem
mâye: asýl, esas, mal, servet, maya, madde. (Ben burada asýl ve maya manasýný tercih ettim)
dâye: sütanne, dadý, bakýcý
Konu: Aþkta vefa