Nereye gider böyle, zamansýz gelen gemi ,
Eðilip kulaðýma söyler misin sevgili ?
Aman kimse duymasýn tan ederler bilirim ;
Belli olsun yerimiz, ben her gece gelirim...
Kýskandýrýp açarsýn göðsünü dolunaya ,
Ben yýldýzlar kuþanýp gelirim son halaya.
Gözlerin gözlerimde, düþeriz demden deme ;
Son suçu iþleyelim taþ çýkartýp Adem’e !
Geceye gül serperek unutup yaman günü ;
Patlasýn göðsümüzde son kalan gül sürgünü!
Ben sefere çýkýnca deniz de durgun akar ,
Gönül daðlarýmýzda mendil sallasýn rüzgar...
Sularýn dudaðýndan nasýl öperse balýk ,
Bekle beni bu gece içim çok kalabalýk...
Kývrýlýr, bükülürüm, suyun varsa kaç hali ;
Dökülürüm saçýndan bir çaðlayan misali...
Sokmasan son koylara yabanýn atlarýný,
Bir antik þehir gibi kapa hudutlarýný.
Girmediðim yer mi var içimde ki bu aþkla?.
Sýzarým aralardan münzevi bir ýþýkla...
Karanlýk da ar eder, görünce aþýklarý;
Ölü bir kentin bile dirilir ýþýklarý...
Gönlümüz olur gani, biter olanca tasa ;
Biz bize yeteriz de, þu zaman el çýrpmasa!...
Kurtulmak nasýl kolay bilsen köhne mekandan;
Ah bir kurtulabilsek, kaybolarak zamandan...
Ufuklarda erirken yükü aðýr bir gemi ,
At boynuma vebalin, sýký tut ellerimi...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.