Mevsimlerde Hüzün

Bir yaz günüydü,Sen yoktun,her yer karanlýk

Önümde ne bir umut ýþýðý vardý, her yer bataklýk

Geceler sessizdi, toprak ve ben susuz

Gün aðarýrken içimi yakan güneþ vardý

Her yeri aydýnlatýrken benim içimi karartan


Sonbahardý mevsim ayrýlýk vardý

Yapraklarýný döküyordu bizim çýnar

Bana veda edercesine düþüyordu sararmýþ yapraklar

Yaðmur vardý, kederli kederli yaðan

Yaðdýkça yüreðimi kanatan



Sonra, önümde uzun bir kýþ vardý

Kar vardý dýþarýda bir akþam

Ýnce ince yaðdýkça içimi sýzlatan

Karýn üstünde gam, Gecedenin üstünde hüzün vardý

Ve birde geceye karýþan kanlý gözyaþým


Bahar vardý sonrasýnda

Bahçeler gelinliklerini giyerken çiçekli,böcekli

Benim ruhumu kemiren elem vardý

Aðaçlar süslenirken alýmlý çalýmlý

Yüreðimi daðlayan narým vardý




Yaz yine gelmiþti ama dinmemiþti kanayam yaram

Etrafta görünen ne merhem vardý ,ne derman

Güneþ fütursuzca kemiriyordu beynimi

Benliðimde yoktu oysa

Ruhumda ne can kalmýþtý ,ne vücudumda ruh


Ve bir sabah, ansýzýn …yüreðimde açan gülüm vardý

Canýma can olan, ruhuma derman

Yüzümdeki gülüþ, gözümdeki ýþýk

Benliðimdeki nur, kalbimdeki huzur

Artýk SEN vardýn…..

Sosyal Medyada Paylaşın: