On Kasım
On Kasým
Yýl 1938’de yas vardý Dolmabahçe Sarayý’nda
Saat 9’u 5 geçiyordu gönlümüzün karardýðýnda
O’ydu, Mustafa Kemal’di, yatan ölüm döþeðinde
Unutulmadan anýlacaktý dillerde 10 KASIM
Gidiyordu o yüceler yücesi büyük insan
Kapatýyordu o mavi gözlerini, dillerde destan
Duyamýyordu yakýlan aðýtlarý, hissediyordu içten
Ölmeyecekti Mustafa Kemaller, çoðalacaklardý yeniden
Yaptýklarý, býraktýklarý çýkmayacaktý yüreklerinden
Açacaktý birer birer yeþeren filizlerden
Güveni sonsuzdu milletine, býrakýrken vataný
Silemeyecekti geçmiþteki anýlarýný 10 KASIM
Toplanan kalabalýk aldýlar ellerine mendillerini
Gözyaþlarý getiremeyecekti geriye sevdiklerini
Karar verdiler, hiç aðlamadan yaþatacaklardý cumhuriyetini
Türk ulusuna armaðan ettiði eþsiz sonsuz hürriyetini
Soner Çamlýdað
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.