Düþtük cam parçalarý Gibi yere kýrýklandýk. Alnýmýza düþen ay ýþýðýyla, Aydýnlandýk., Neydi aþk denen Hiç sorgulamadan inandýk. Aþk öyle güzel , Öyle güzeldi ki. Biz mutluluk sarhoþu, Olduk. Güneþi görünce , Hep parlayacak sandýk. Oysa unuttuk sersemlikten. Güneþ her zaman doðmayacaktý, Ayný yerinden. Bir þeyler kaybedecekti bulutlarýn, Önüne geçme azminden. Geçen zamana direnen aþk, Kirlenen cam parçalarý gibi, Eski parlaklýðýný yitirdi. Aþkýn o pýrýltýsýný, Ne yeniden parlayan güneþ, Ne karanlýkta gülümseyen ay, Geri getirebildi…
orhan oyanýk 08.11.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanoyanik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.