Faytoncu baba! Hatýrladýn mý beni. Ve yanýmda ýslak gözlerle, Bakan güzeli. Senin faytonunla yapmýþtýk, Aþkýmýzýn ilk seyrini. Arnavut kaldýrýmlarýnda, Aþkým sen ve ben. Atlarýn önde biz arkada, Seyir halindeydik yeni bir dünyaya. Þahit olmuþtun ilk ve son aþkýma. Sen ve atlarýn. Anladým faytoncu baba, Sen beni tanýmadýn. Baba ilacý yok deðil mi zamanýn. Zaman eskitti beni . Çünkü araya Kore harbi girdi. Geldiðimde bulamadým güzelimi. Onun için geldim ben sana. Tek þahit sendin. Ama görüyorum ki, Sende yenilmiþsin zamana Faytoncu baba! Bari sen deðiþmeseydin, Sen yenilmeseydin. Belki senin tarifinle bulurdum. Bulduðumda da iþte bu seninki derdin. Çare yok sende, bende yenildik. Ve bu arada bir güzeli yitirdik. Oysa biz aþka hiç kimse göz dikmez bilirdik…
Orhan OYANIK 06.11.2010 ÇAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanoyanik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.