Uzaklardan esen bir fýrtýna Yýktý ümitlerimi, savurdu meçhule Coþkuyla bakamýyorum yarýnlarýma Kýrýlýyor kalbim Ve Meydan okuyorum sinelere Tek yaþamak geliyor artýk aklýma Yalnýz, sessiz iþte þu adada Herkesten uzak, seslerden ýrak Gönüllerden kaçmak, Sinsiliðe yaklaþmak. Acý yok, çýðlýklar da yok Sadece ben ve nefsim Ben ve yüceler yücesi! Korkuyorum insanlardan Uzaðým artýk onlardan, Bakmak istemiyorum hiçbir çehreye Tek isteðim yalnýzlýk… Bu yüzden ýssýz adadayým Dostlarým ise balýklar ve yengeçler Ve samanlardan yaptýðým küçük kulübem.. Onlar bana yeter.. Çünkü kalbim kýrýk..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süheyla Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.