DARMADAĞINIĞIM
Binalar hep üstüme,
Üstüme yýkýlýyor.
Sindiremiyorum cam kýrýklýklarýný
Paramparça olan camýn can’a saplanýþýný,
Söndüremiyorum içimdeki yangýný.
Darmadaðýnýðým þimdi!
Hangi duygularla söylenmiþ bu þarkýlar heyhat?
Hangi can, can’ý kýrmýþ?
Ah can kýrýklýklarý,
Bir kere saplandýysa cam can’a
Bir daha þekil alamaz.
Kýrmayýn, kýrmayýn arkadaþ!
Canlarý kýrmayýn!
Darmadaðýnýðým þimdi!
Fýrtýnalar durulduðunda ve
Rüzgarlar yüreðime doðru estiðinde,
Gül, Ah gül! Acýtýyor canýmý.
Dikeni elime battýðýnda;
Akan kanýmla kýrmýzý.
Darmadaðýnýðým yine!
Bir kiþi aðladýnda darmadaðýnýðým.
Bir kuþ öldüðünde darmadaðýnýðým
Bir yetim aç uyuduðunda,
Bir annenin gözünde yaþ gördüðümde,
Bir baba evladýný topraða verdiðinde,
Bir dilenci sokak sokak gezdiðinde,
Bir yavru kedi annesini kaybettiðinde,
Darmadaðýnýðým…
Bir nine, ördüðü patik ile dertleþtiðinde,
Bir dede tüm hüznünü bastonunda sakladýðýnda,
Bir sevda, yalanýn kurbaný olduðunda,
Bir ümit daha ümidini yitirdiðinde,
Ve bir gül solduðunda,
Darmadaðýnýðým!
Ve ben her daim secdede,
Rabbimin huzurunda
Darmadaðýn kalacaðým…
SÜHEYLA GÜNEÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.