ibretten İBARETsin

Uzatýp ellerini hafýza havuzuna
Sil bildiðin ne varsa, þimdi hayata dair
Say ki eþya yok artýk, gerek yok kýlavuza
Bir hayat var bir de sen, yoktur canlý vesair

Þimdi bak þu hayata ve söyle ne kadarsýn
Anlatýlýr, anlamaz, anlayýnca korkarsýn
Ve korkuyu doðurur, yokluðundan çýkarsýn
Nasýl söylesem bilmem, baþkasý için varsýn

Hiçmi düþünmedin hiç, hiçsin tüm dünya hariç
Çocuðusun annenin, Annesi bir çocuðun
Bir babanýn oðlusun, oðlun sende mündemiç
Ha erkeksin ha kadýn, fark etmez ne olduðun

Kiminin sevgilisi, düþmanýsýn kiminin
Ya kardeþi abinin, ya abisi, kardeþin
Ya sevgilin var, ahu zara düþmüþ yüreðin
Ya ahu zar senden neþet, dilinde sevgilinin

Ha uyu geçer ömür, çalýþ bakkal, kasaba
Bildiðin aritmetik, asla uymaz hesaba
Hikmet ile bakmayan, sýðmaz ten denen kaba
Ne bilse arkasýndan doðar baþka acaba

Þimdi sessizliði dinle, yoklukta yüzen sesi
Hep yüzünü yalayan, o mübarek nefesi
O ki. Sahibi mülkün, sana gelen buse’si
Varlýk varsa Bir tek “O”,yok ki bundan ötesi

Neye lazýmsýn yoksa yükünün hamalý, sen
Yazýk deðilmi sana bu yoklukla ölürsen
Olsan zaloðlu Rüstem ve daðlarý devirsen
Kendine hiç faydan yok, ah! Bunu görebilsen

Sosyal Medyada Paylaşın: