Burgaçlarımda Kaybolan

Burgaçlarýmda Kaybolan
piþmanlýðýný anladým
tabi ki gözlerinin yan anlamlarýný da dahil ederek
ardýmdaki sözcüklerinin dipsiz kuyusuna
anladým piþmanlýðýný
hayalperest konuþkanlýðýmla yürümezdi
kýsmak doðum çýðlýðýný
savaþlar düþündüm çocuk ölüleri
ve kentine küsmüþ boynu bükük kuþlar
kanatlarýnda yanýk tonlu çýðlýklar
beni kimseler anlasýn istemiyorum artýk
deli saçmasý sözlerimi
hayat siyaha ve griye vurulmadan önce
ben vuruldum çünkü
bir kar akþamýnda
pencerenin buðusundan göründüðü kadarýyla
yapraklarýný döküþüne

bezgince günün akýþýna býrakmaksa kendini
bu sensin
burgaçlarýmda kaybolan günahým
kapýyý çarptýðýný duyar gibiyim yüzüme
geliþine kilitlenmiþti ilk gülme deneyimim
konuþmamak kapýsýný açsak da bazen
birlikte þarký söylemeden yapamýyor insan
gözyaþlarýyla yýkar gibi yüzünü
sonra elbette
pazar günleri aðaç hýþýrtýlarý dinleyerek
sessizlik rüzgarýn uzaklýðýmýzý anýmsatmasýyla bozulunca
zehirli bir týlsýmý var gözlerinin
bana her bakýþýnda uyuþturan ölmek istemelerimi

çay içerken içi ýsýnýr sýkýntýlarýn
otlarda derinleþir böcekler sanki
merhameti ayaklanýr doðanýn çipi çipil
burgaçlarýnda kaybolurum hayatýn durduðum yerde
uykudan kalma bir sararma yüzünde dolaþýrken
aðýz kokunla gelirim kendime
ince ipek bir þal gibi dolayýp boynuma kalp atýþlarýný

bu þehrin akþama giriþine bayýlýyorum salya sümük
hiç bir þeyi olmasa da
yokluðunu anýmsatýr ya her karaltýsý
çocuk sesleri diner
saman alevi neþeli kadýnlar son kez yumarlar kirpiklerini
acýya...
yollara düþerler düþlerinde mavi güneþli
burgaçlarýmda kaybolmaksa bana düþer
korkarým derinliðimde boðulursun diye
anlaþýrým yalnýzlýkla
kýyamam aptallýðýna yaþam düþkünlüðünün
çok görmem saatlere baðlýlýðýný
yanaðýndan aldýðým öpücükle
sarýþýnlaþýr sararan defterlerim
yaþamaya çalýþýrým...


Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: