Hani nerde bahçemde esen sevda yelleri, Yýllar var göremedim bu bahçede gülleri. Her seherde zikrine çaðýrýp bülbülleri, Bir kaside misali dile düþer þu gönlüm…
Zaman dokunup geçer, sevdanýn gam teline. Gizli bir hayal ile yaþ dolar gözlerime. Kül olan suretini alarak ellerine, Bir kuru yaprak gibi yele düþer þu gönlüm…
Gözlerimde sýzlayan dertlerin en koyusu, Boþa çýrpýnma gönül bu bir Yusuf kuyusu. Belki buradan geçer bu kervanýn sürüsü. Diyerek; sevdasýyla çöle düþer þu gönlüm…
Aldatan mý aldanýr sevdanýn çehresine. Yoksa aldanan mý yar, derdin bir katresine. Her seherde bir güle feryat edercesine. Can sýrrýný söyleyip ele düþer þu gönlüm…
Bir züleyha beklerim tutacak ellerimden. Ona ölümsüz bir aþk sunayým çöllerimden. Usul usul geçerken þu Kenan illerinden, Anlatamaz derdini köle düþer þu gönlüm…
Artýk yaklaþmaktadýr bir sonun sonbaharý. Beni de alýr elbet topraðýn kara baðrý. Derdine ortak olur hiç sebepsiz bir aðrý. Ahh! Bile diyemeden yola düþer þu gönlüm…
Yusuf MESCÝOÐLU 28.10.08 Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.