UYKUYU BÖLMEYİNCE
UYKUYU BÖLMEYÝNCE
Her sözüm seni anar; tek sevdam, baþ tacýmsýn
Kalbimde közün yanar, lezzet veren acýmsýn
Baðrýma hüzün konar, gül yüzlü ilacýmsýn
Ýlkbahar gülmeyince, sonbaharda can yordum
Uykuyu bölmeyince, þafaðýna diz vurdum.
Karanfil boyun bükmüþ, bülbüller yas tutuyor
Çiçekler dala yükmüþ, yapraklar pas tutuyor
Dertler daðdan büyükmüþ, ufuklar sis tutuyor.
Hasret dilimleyince, hazzýnla hayal kurdum
Uykuyu bölmeyince, þafaðýna diz vurdum.
Sensizim; benzim solmuþ, tat vermiyor yudumlar
Ýzin; kutlu yol olmuþ, sana çýkar adýmlar
Aðlayan bulut dolmuþ, gözlerimden yaþ damlar.
Nemleri silmeyince, saðanakta oturdum
Uykuyu bölmeyince, þafaðýna diz vurdum.
Lale sümbüle yeter, yapayalnýz madýmak
Baðbaným senli tüter, çileler yumak yumak
Kollarým seni ister, mümkün deðil uyumak.
Geceye gelmeyince, gündüze seni sordum
Uykuyu bölmeyince, þafaðýna diz vurdum.
KADÝR DURAK
(LEBÝDERYA)
FETHÝYEDEKÝ MALATYALILAR EÐÝTÝM KÜLTÜR YARDIMLAÞMA DERNEÐÝ
(FEMEKYA)
ESER YAZAR ADINA TESCÝLLÝDÝR
KAYNAK GÖSTERÝLMEDEN YAYINLANAMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.