Bir çerçeve... Ve fotoðraf sonbahar... Yine yanýk yapraklar düþüyor avuçlarýma: Eskiyen mevsimlerimin hediyesi. Zihnim yýpranmýþ yüzlerime Resimler çiziyor ne zaman içime baksam. Kimi zaman ufuklarda Bir damla kan karýþýyor zifiri mürekkebe. Kimi zaman ak pak Bir tomurcuk patlýyor tirþe bulutlar içinde. Gözlerimde yüzen boþ kayýklar zaman: Kahvenin acýlýðýna oturmuþ gümüþi gölleri yüzdükçe ýssýzlaþtýran boþ kayýklar... Adýný bilmediðim gölgeler bile takýlmýyor aynamýn yansýmasýna, tesadüf de olsa... Yani fotoðraf sonbahar... Saçlarýmdaki esmer dalgalar hep Ayný sabahýn buðusu kokuyor. Görünmeyen ceketler giyiyorum yokluktan. Ve yaný boþ koltuklara oturuyorum En kalabalýk salonlarda. Sessiz çýðlýklar atýyorum Soðuk vurdukça yanaklarýma. Koþuyorum ayak seslerim duyulmadan. Ayaklarým parçalanana kadar koþuyorum. Ve tükendikçe atýyorum benliðimi O ipek kapaklý dipsiz yeþil kuyulara. Sosyal Medyada Paylaşın:
uglyfrog Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.